Zaterdag 9/1, 23.30 – Canvas. Takeshi Kitano met Takeshi Kitano, Tadanobu Asano, Michiyo Oguso. Japan 2003

Al er één acteur-regisseur is die zich met recht van spreken naast Clint Eastwood Mr. Cool mag noemen, dan wel de Japanner ‘Beat’ Takeshi Kitano. In Zatôichi brengt hij zijn flegmatieke cool heel onderhoudend over naar het genre van de klassieke chambara of zwaardvechtfilm, ook de Japanse western genoemd.

Deadpankomiek en Zenclown Kitano maakte eerst naam met zijn giftige tong binnen de manzai of stand-upcomedy aan het einde van de jaren 70. Nadien bouwde hij zijn imago van laconieke, eenzame en hardgekookte held op in moderne Tokiose Yakuza- of gangsterfilms als Violent Cop (’89), Sonatine (’93) en Hana-bi (’97).

Met de samoeraifilm Zatôichi – zijn eerste echte periodefilm – brengt hij een vervolg op én een hommage aan de gelijknamige iconische serie over de masseur, gokker en vooral bliksemsnelle blinde zwaardvirtuoos die tussen 1962 en 1989 in 26 razend populaire films door de legendarische Shintaro Katsu werd gespeeld.

In deze geïnspireerde, onweerstaanbaar droogkomische en gestileerde update gaat Kitano als de mysterieuze, zwijgzame en rondzwervende 19e-eeuwse avonturier Zatôichi in een eenvoudig bergdorpje de confrontatie aan met een corrupte clan van gangsters die de lokale boeren in een wurggreep houden.

Kitano is het explosieve geweld in zijn films nooit uit de weg gegaan en ook nu spat het bloed soms metershoog van het scherm, al krijgt het door die groteske overdrijving een cartooneske dimensie. Zijn inventieve minimalistische stijl maakt hier ook plaats voor een veel minder strenge esthetiek met knappe poëtische beeldcomposities en dramatische geometrie – met dank aan modeontwerper Yohji Yamamoto voor de coördinatie van de kleuren en maestro Akira Kurosawa’s dochter Kazuko voor de mooie kimono’s.

Tot voor kort draaide werkpaard Kitano een film per jaar, en dat terwijl hij in zijn vrije tijd ook schildert, cartoons tekent, boeken schrijft en een bekende tv-figuur is. Tegenwoordig doet de tapdansfan het wat rustiger aan. De twee laatste delen van zijn recente, ongelijke trilogie over zijn artistieke frustraties haalden de meeste bioscopen niet. Dit jaar moet het echter weer raak zijn met de yakuza-opera The Outrage.

(L.J.)