HEIMAT 3

Als u in katzwijm viel voor La Meglio Gioventù, rust dan maar eens goed uit om in het eerste festivalweekend van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat Edgar Reitz’ derde (zesdelige) cyclus van het gigantische vertelproject Heimat te gaan bekijken. Heimat blies midden jaren tachtig heel Europa uit zijn sokken met een esthetiserende, doodeerlijke kijk (in zwart-wit) op het nazi-verleden van Duitsland. Maar liefst 15 uur en 24 minuten lang was de serie een tv-ervaring zonder weerga. Reitz wist echter van geen ophouden en breide een nog sterker vervolg aan zijn magnum opus: Die Zweite Heimat, zo maar eventjes 25 uur en 32 minuten lang, goed voor een Gouden Leeuw in Venetië 1992. Heimat 3, 630 minuten lang (reken zelf maar uit) zet de kroon op het werk. De vertelling neemt een nieuwe, veel latere start, op 9 november 1989. Hoewel Reitz de tien daaropvolgende jaren behandelt en dus niet dezelfde ‘afstand’ tegenover de ‘Geschichte’ kan nemen als de vorige reeksen, is het voor hem toch een film over het ‘zich herinneren’ geworden. Want de voormalige Oost-Duitsers hebben het amper vijftien jaar na de Val van de Muur moeilijk om zich nog voor te stellen hoe het was als Ossies. Het succes van Good Bye Lenin! was een bizar symptoom van die collectieve amnesie. Een mens kan snel vergeten, zegt Reitz. Ondanks het gematigde optimisme van de jaren negentig klinkt in die boodschap meteen ook het onheil van het nieuwe millennium. Groots opzet, grootse tv-cinema! (J.S.)

TIP : DE-LOVELY

Deze geforceerde flashback-bio van Cole Porter ontbeert alles wat de briljante componist en tekstdichter typeerde: elegantie, gevatheid, onverwoestbare inventiviteit, vernuftige ritmes, sophistication. Een gemiste kans, al ligt het zeker niet aan hoofdrolspeler Kevin Kline. Het is veeleer regisseur Irwin Winkler die hopeloos miscast is. (P.D.)

TIP : GHOST IN THE SHELL 2: INNOCENCE

Het ‘noir’ verhaaltje in deze follow-up van de cultklassieker in het animegenre (rond een onderzoek naar moordende robotten) is vaak ondoorgrondelijk. Maar de versmelting van vlakke, gestileerde celluloid animatie met digitale constructies van een barokke complexiteit dropt je in een verbazend beeldrijk universum. Deze melancholische cyber-polar van Mamoru Oshii herleidt de hele wereld tot één groot informaticacircuit. (P.D.)

HULDE : FRANS BUYENS

Eresaluut aan de dit jaar overleden regisseur Frans Buyens, Vlaanderens meest politiek en sociaal geëngageerde filmmaker. Als autodidact en laatbloeier draaide hij meer dan veertig korte en lange documentaires en fictiefilms, waaronder Vechten voor onze rechten (over de staking tegen de Eenheidswet) en zijn befaamde en voor de inlandse discussie over euthanasie belangrijke Minder dood dan de anderen. (J.S.)

EVENT : JIGSAW CIRCUS VISUAL SENSATION

Vorig jaar brachten ze Zweedse muziekvideo’s en commercials, dit jaar zijn het haast vanzelfsprekend Zuid-Afrikaanse. Het team van jigsaw circus, nationale organisator van het tweede international music video festival jigsaw 200/5::dead circus in februari en maart 2005, toont in Kinepolis een even dreigende als grappige reeks clips uit de meest zuidelijke contreien van de planeet. Naast belangrijke namen als Daniel Levi (LFO, Massive Attack, X-Box, Nike), Chris Cuningham II en Trevor Clarence (MTV-promo’s Crazy Monkey, over ’the art of foot-skating’), zijn er tal van merkwaardige ‘mindere’ goden. De hele dag staat trouwens in het teken van de visualisering van muziek, met de Benelux vj-contest Visual Sensation in Vooruit als competitief luik. Jigsaw circus is verder met compilaties van bestaande en eigen visuals het hele festival door aanwezig in de Fortis White Room in de Vooruit. (J.S.)

EVENT : FILM MUSIC CONCERT

Het jaarlijkse World Soundtrack Awards Film Music Concert wordt een hommage aan de doden, vooral dan aan de te vroeg overleden Michael Kamen en Elmer Bernstein (die zelf had moeten komen dirigeren). Er is echter ook werk van een levende, en wel van Wim Mertens van wie het Vlaams Radio Orkest fragmenten uit Peter Greenaways The Belly of an Architect en Marion Hansëls Between the Devil and the Deep Blue Sea zal brengen. (J.S.)

TIP : MONDOVINO

Lange, maar meeslepende documentaire over de mondialisering van de wijnindustrie, waarbij de gestage opmars van de Amerikanen allerlei ironische overeenkomsten biedt met de dominante positie van Hollywood. Regisseur Jonathan Nossiter bezoekt wijngaarden van Bourgogne tot Napa Valley, van Toscane tot Argentinië, laat wijnbouwers, experts, aristocraten, grootgrondbezitters en critici aan het woord en slaagt er vaak in dat de geïnterviewden zichzelf voor schut zetten. (P.D.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content