Het jaareinde, dat betekent behalve kalkoen, cadeautjes en katers ook conferences op radio en tv. Raf Coppens blikt met de nodige humor terug op 2006 in ‘Het leven zoals het is’ (31/12, 21.00 – VTM) en ‘Het ergste is al geweest’ (30/12 en 1/1, 12.00 – Radio1). Met welk lullig kerstgeschenk zou Coppens op de proppen durven TE komen?

Kerstmis, is dat voor jou een festijn met eten en drinken, of geniet je er in een hoekje van om toe te zien wat voor een disfunctionele boel het toch is?

Dat tweede doe ik al het hele jaar door. Hoewel ik geen gezelschapsdier ben, bijt ik toch door tijdens de kerstperiode want vereenzamen lijkt me geen aantrekkelijk alternatief. Als we dan met de familie rond de kalkoen zitten, weet ik wel dat ik niet veel zal vertellen – ik kan dat gewoon niet – maar ik vind het leuk om de anderen te zien genieten. Ik ben ook al naar middernachtmissen geweest en toen was ik er zelfs een beetje jaloers op hoe die mensen daarin kunnen opgaan.

Neurie je al volop kerstliedjes mee of sta je al op het punt de volgende kerstman die ‘Jingle Bells’ zingt, af te rossen?

Die zijn toch geweldig! Kerstliedjes zijn hetzelfde als carnavalsliederen en zomerhits: ze horen gewoon bij de periode. Oké, die Amerikaanse Jingle Bells-brol moet ik ook niet, maar Elvis Presley heeft mooie kerstnummers, Happy X-Mas van John Lennon is ook knap, of Christmas Time is Coming, een b-kantje van Ludo Mariman over zijn lief dat hem vlak voor kerst weer heeft laten zitten. En Christmas Time van Steve Earle, waarin hij allemaal namen noemt van mensen die dood zijn maar die hij terug wil, vind ik ook heel mooi.

Stuur je nog kerstkaartjes, of los je het makkelijk op met een muisklik en een e-card?

Nee, mijn vrouw schrijft de kaart-jes en ik doe ze daarna op de post. Voor vrienden of collega- artiesten durf ik er wel eens iets speciaals bij schrijven. Vroeger verzamelde ik zelfs het hele jaar door kaartjes in Londen, Parijs of plaatselijke dorpjes om die als kerstkaart te versturen. Zo’n e-card is echt niets voor mij. Zoiets onpersoonlijks heeft geen warmte. Ik weet dat het een cliché is, maar toch een mooi cliché. En het heeft toch zijn charme om naar de post te gaan en te moeten vragen hoeveel zegels je nodig hebt?

Als iemand jou opzadelt met een ongewenst geschenk, laat je dan je ergernis merken?

Maar nee, het zou niet eens in mij opkomen om mijn ontgoocheling te tonen. Op het podium zou ik dat wel durven, maar daarnaast ben ik zoals iedereen nogal een hypocriet. In feite zijn we elke dag van het jaar hypocriet en ik vind dat nog leuk ook, born in the CVP. Het is ook maar een cadeau, hé. Het is niet alsof iemand je vrouw zit te bepotelen of zo.

Heb je lang in de Kerstman en in Sinterklaas geloofd?

Ik heb het tot mijn vijftiende proberen vol te houden, voor de cadeaus natuurlijk. Eigenlijk wist ik het al van mijn zevende en dat was toen toch een serieuze ontgoocheling. Stel je voor dat je een lief hebt dat na twee maanden zegt dat het maar om te lachen was? Of je moeder die na al die jaren zegt dat ze maar deed alsof. Ach, eigenlijk is alles in elkaar gestoken en zo blijft de boel draaien. Tegen dat je op je zeventigste doodgaat, heb je gewerkt, wat gevreeën en de rest van de tijd vul je met kerst en ander spektakel. Zo houden we het gezellig.

Volgens onze computer ben jij iemand die het lulligste der lullige kerstgeschenken geeft: sokken. Heb je dat ooit al gedaan?

Al een paar keer. Voor mijn vader, want dat is net als ik zo’n minimalist waar het altijd moeilijk ca-deaus voor kopen is. Waarom dan geen sokken, of desnoods onderbroeken, als hij dat nodig heeft? Het heeft misschien niet veel stijl, maar het is tenminste nuttig. Zo dom is dat dan toch niet? l

Met wat voor lullig kerstgeschenk durft u te komen aanzetten? Ga het na op Www.blogthings.com/ whatcrappychristmasgiftareyouquiz

DOOR HANS VAN GOETHEM