‘De Droomfabriek’, ‘Witse’, ‘Temptation Island’, ‘Flikken’ en nu ‘Stanley’s Route’ (maandag, 21.10 – VT4): Tine Van den Brande lijkt moeiteloos en onbezorgd door tv-land te vlinderen. Hoeveel geluk heeft zij in het leven?
Loopt alles goed af als je je laat leiden door je intuïtie?
Ik leef heel intuïtief, en vroeg of laat loop je dan wel eens tegen een muur. Maar ik kan niet anders, ik zou me niet lekker voelen. En ik heb achteraf nooit spijt als ik mijn intuïtie gevolgd heb. Heel wat mensen hebben mij destijds afgeraden om van het theater naar de televisie te gaan, of om Temptation Island te doen, maar ik deed het toch, omdat het mij interessant en leerrijk leek. En ik heb er wel wat mensenkennis mee opgedaan.
Ben jij het type dat zelfs op turbulente momenten rustig blijft?
Vooral op die momenten, vreemd genoeg. Ik kan mij opjagen in heel alledaagse dingen, maar bij conflicten weet ik het hoofd koel te houden. Da’s belangrijk, denk ik, niet alleen voor mezelf maar ook voor de anderen. Want elke dag kom je wel eens in een meningsverschil terecht.
Hou je van nieuwe ideeën en experimenteren?
Wat televisieprogramma’s betreft, heb ik al regelmatig nieuwe ideeën aangebracht. Toen ik destijds De Bachelor presenteerde op VT4, stelde ik voor een nieuwe reeks met een BV als begeerde vrijgezel te maken. Dat vond men toen maar niks. Maar kijk: nu heb je op VTM Wie wordt de man van Wendy?
Zie je als een volleerd optimist steeds het goede in van wat je overkomt?
Dat varieert. Ik zie altijd wel het goede in een ander, maar tegelijk ga ik steeds op zoek naar de keerzijde. Ik heb al vroeg genuanceerd leren denken. Als het om mezelf gaat, ben ik realistisch, volgens sommigen zelfs pessimistisch.
Ziet elke dag er voor jou anders uit?
Liefst wel, met routine kan ik maar heel kortstondig leven. Daarom woonde ik tot voor kort op een boot, zodat ik geregeld mijn horizon kon verleggen. Ik heb dat nodig. Maar ik ben niet bang dat de routine naarmate ik ouder word steeds meer mijn leven zal binnensluipen. Dan kijk ik naar mijn vader, die op zijn 81e nog altijd nieuwe dingen doet en vaak op reis gaat.
Als je terugblikt op het verleden, blijven dan enkel de goede herinneringen over?
Ja, dat zit er bij mij ingebakken. De nare herinneringen ban ik echt uit mijn geheugen, het lijkt wel een mechanisme. Als mensen over minder aangename dingen van vroeger beginnen, moeten ze echt van alles oprakelen vooraleer er bij mij iets begint te dagen. Misschien is het een vorm van zelfverdediging. Waarom zou je ook blijven stilstaan bij een mislukking uit het verleden? Je kan toch niet terug.
Laat je je door je emoties leiden?
Zeker in mijn liefdesleven. Maar ik vind mezelf wel stabiel in mijn emoties. Het is niet zo dat ik van het ene uiterste naar het andere schiet. Er zit een zekere rust en logica in mijn emoties. Ik weet niet hoe ik anders zou moeten leven. Toen ik jonger was, hebben mijn impulsieve beslissingen me wel eens in problemen gebracht. Daarna probeerde ik wat rationeler te werk te gaan, maar ik merkte al vlug dat ik daar niet beter van werd. De dingen draaiden toch altijd anders uit dan ik ze in mijn hoofdje gepland had.
Je haalt een gelukscoëfficiënt van 83 procent, bijzonder hoog dus. Benijden mensen je wel eens?
Ik merk wel dat mensen het idee van mij hebben dat ik een geluksvogel ben. En ik kan moeilijk ontkennen dat ik, zeker in mijn werk, wel veel geluk heb gehad. Maar wie mij echt kent, weet dat ik voor mijn geluk heb moeten vechten. Al moet het je hoe dan ook meezitten. Je moet goede mensen tegenkomen in het leven, een goede opvoeding en de juiste kansen krijgen. Wat dat betreft heb ik wellicht meer geluk gehad dan gemiddeld. l
DOOR HANS VAN GOETHEM
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier