Wouter Dewit

U bent van het type dat – bij voorkeur gezeten op een verwarmd buitenterras, de schoot bedekt met een wollen tartandekentje, koffie met Cointreau binnen handbereik – vrienden en familie elk jaar opnieuw informeert dat de herfst eigenlijk wel uw favoriete seizoen is? Dan wacht Still van Wouter Dewit bij de platenboer op uw wanten. Geïnspireerd door het stof dat Nils Frahm uit zijn piano’s klopt, zette de Limburger zich, twee jaar na debuutplaat Everything, You See, opnieuw aan de stoof, excuseer, het klavier voor acht serene, door klassiek gekleurde maar niet in het keurslijf gedwongen composities. Viool en cello dringen zich niet op. ‘Ik speel niet langer om een vakman te worden, maar om de banaliteit van het gewone leven te bezweren’, aldus Dewit. En de bruine bladeren, die dwarrelen.