Zaterdag 24/3, 22.50 – Canvas. Andreas Dresen, D 2008
Na Rimpelrock: rimpelcinema. Het zou de slogan kunnen zijn van Wolke 9, een intimistische Duitse film over liefde en seks op hoge leeftijd. Maar dit ingetogen drama verdient beter dan een licht cynische of sensationele benadering, ook al is dit een van de zeldzame films waarin seks tussen mensen van ruim over de zestig schaamteloos wordt getoond.
Wars van die taboedoorbrekende aanpak is dit eveneens een heel integer liefdesverhaal dat je gerust kan bestempelen als ‘een soort Blue Valentine maar dan zoveel jaren later’, en met onbekende Duitse acteurs in plaats van Hollywoodsterren als Michele Williams en Ryan Gosling. Regisseur Andreas Dresen ziet het zo: ‘Als je op een realistische manier naar oudere mensen begint te kijken, besef je dat het een mooie periode in je leven kan zijn. Ik wilde een beeld schetsen waardoor het minder eng lijkt om oud te worden.’
Missie volbracht, want het realistische Wolke 9 laat mooi en met veel natuurlijke waardigheid zien dat je als oudere opnieuw zo verliefd als een stralende puber kan worden. En dat liefde kan verdampen, en dat die zure waarheid voor heel wat radeloosheid en schade kan zorgen. De 65-jarige Inge voelt immers opnieuw de vlinders in haar buik dansen wanneer ze voor de kwieke 76-jarige Karl valt, maar ze is ook al meer dan dertig jaar gelukkig getrouwd met een aardige, wat weemoedige man. Haar verliefdheid en passie worden echter zo sterk dat ze besluit om er niet meer tegen te vechten. Wat haar voor een dilemma plaatst: ze moet voor een van de twee mannen kiezen, terwijl ze niemand wil kwetsen.
Het is net rond die keuze dat deze met veel naturel vertolkte amour fou is opgebouwd. En veel meer dan te willen schokken met eventueel gênante en in semi-documentaire stijl opgenomen beelden van naakte senioren met vetplooien en hangborsten, verrast deze ontroerende tragedie juist door de heftige lust en liefde die hij laat zien. Op die manier weerlegt deze film de stereotiepe denkbeelden omtrent seksualiteit en oude mensen. Zo krijg je niet alleen een zeldzame blik op een wereld die meestal uit de cinema wordt verbannen, want net de filmcultuur cultiveert mee onze obsessie voor schoonheid en jeugd. Zonder te romantiseren, vertelt hij ook een ander verborgen verhaal. Of je nu zestien of 77 bent: liefde kan je niet controleren, en de ravage die ze aanricht is altijd even groot.
Nog iets over de filmtitel, want die wordt niet verklaard. Wolke 9 is een referentie aan de uitdrukking ‘ I am on cloud nine’, wat zoveel wil zeggen als ‘ik ben in de zevende hemel.’ Dresen verwijst daarbij naar de John Lennonsong Nobody loves you (When You’re Down And Out) als inspiratiebron. In dat liedje komt immers de tekstregel ‘ Nobody knows you, when you’re on cloud nine‘ voor. Best wel ironisch als je weet dat in heel dit eerlijke en tegelijk warme en harde melodrama geen noot filmmuziek wordt gebruikt.
LUC JORIS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
