Omdat muzikanten vaak goede performers zijn die bewogen levens leiden, staan muziekdocumentaires hoog aangeschreven. Ook Will Tura droomde er ooit van filmster te worden en ook hij beleefde zijn portie hoogte- en dieptepunten. Hoewel hiervan veel beelden beschikbaar zijn, toont Will Tura, hoop doet leven nergens de behoefte om daarmee een meeslepend verhaal te vertellen. Daarvoor is de chronologische aanpak (die abrupt in 1998 stopt) te saai, de in schrijftaal sprekende voice-over te droog en de wereld waarin Tura wordt geplaatst te klein. Kortom: een weinig sprankelende spreekbeurt.
Will Tura, hoop doet leven
Dominique Deruddere
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
