Zaterdag 13/2, 22.00, BBC First

Als je van een nieuwe adaptatie van Leo Tolstojs wereldklassieker Oorlog en vrede een voltreffer wilt maken, mag je niets aan het toeval overlaten. De BBC bestelde dus het scenario voor deze nieuwe zesdelige serie bij Andrew Davies, de man die van Pride and Prejudice een succes maakte, en castte naast Paul Dano ook de vrolijkste der it-girls: Downton Abbey– en Cinderella-ster Lily James vertolkt de vurige, hopeloos romantische Natasja Rostova. ‘Maak dat mee: per slee naar een bal in het Catharinapaleis gereden worden.’

Lady Rose in Downton Abbey, Assepoester, Natasja Rostova: als er mooie meisjes in fabelachtige jurken gestoken moeten worden, komt men tegenwoordig bij jou terecht. Ze doen maar?

LILY JAMES: De kostuums zijn een deel van de pret. Daar moet je niet minnetjes over doen. Waarom houden mensen van kostuumdrama? We hunkeren naar vervlogen tijden of zijn er alleszins nieuwsgierig naar. Werelden waarin we niet meer leven, hebben iets magisch en fascinerend. De jurken die ik in War and Peace mag dragen, zijn fabelachtig. De kostuumontwerper heeft zich laten gaan: het hoefde niet allemaal even historisch correct te zijn. Een niet onbelangrijk verschil met Lady Rose en Assepoester is dat ik voor één keer géén korset moest dragen. Ik kon voor de verandering eens normaal ademen. (giechelt)

Dus laat de kostuumdrama’s maar komen? Hoe meer, hoe liever?

JAMES: Dat nu ook weer niet. Het is nooit mijn bedoeling geweest enkel kostuumdrama’s te doen. Alleen kwamen al die aanlokkelijke scripts mijn richting uit. Wie zegt er nu nee tegen Oorlog en vrede? Maar als het je geruststelt: zo meteen begin ik aan de opnames van Baby Driver van Edgar Wright (de regisseur van Shaun of the Dead en Hot Fuzz, nvdr.), waarin ik een Amerikaanse dienster speel. Modern genoeg voor jou?

Ja, hoor. Natasja Rostova is natuurlijk wel meer dan een vlinderende aristocrate in mooie jurken. Kreeg je vat op dat iconische, complexe personage?

JAMES: Natasja is met voorsprong de grootste uitdaging waar ik als actrice al voor gestaan heb. Ik hou van haar scherpte, van het gevoel dat ze ontspoort en van de extremen in haar emoties. Volgens mij was ze bipolair. Al kunnen die extreme emoties ook gewoon het gevolg zijn van de botsing tussen haar enorm romantische ziel en de klappen die het leven haar uitdeelt. In het begin is ze nog een kind. Later wordt ze overweldigd door duisternis. Op het einde is het vuur uit haar ogen verdwenen maar wanneer Pierre weer ten toneel verschijnt, laait het toch nog op. Zalig om zo’n waaier aan emoties en zo’n bewogen parcours te mogen vertolken. Daar doe je het voor.

Ik kende Tolstojs roman voordienook alleen maar als de even epische als vuistdikke klassieker die ik wellicht nooit zou lezen. Dankzij deze miniserie heb ik het boek toch gelezen en daar ben ik zo blij om. Ik vind het miraculeus hoe Tolstoj erin slaagt je met telkens andere personages te laten meeleven en ik schrok ervan hoe relevant het boek nog altijd is voor meisjes als ik. De setting is anders, maar de gevoelens – de lust, het verlangen, de dromen – zijn dezelfde gebleven.

Rusland ligt overhoop met Europa en Russen beschouwen Tolstoj als een halve heilige. Zagen ze jullie graag komen?

JAMES: Verbazend genoeg verliepen de opnames rimpelloos. Ik dacht: ik heb Downton Abbey gedaan, ik heb genoeg dure interieurs gezien, maar we hebben op ongelofelijke locaties gedraaid. Maak dat mee: per slee naar een bal in het Catharinapaleis gevoerd worden om tussen alle spiegels en goudwerk te mogen dansen. Ik zal het niet vlug vergeten.

NIELS RUËLL