WANG’S HOUSE

Tracey Snelling fotografeerde smoezelige hotelletjes en onpersoonlijke flats tot ze op het idee kwam haar onderwerpen in maquettevorm te maken. In haar fonkelende multiculturele wereld loopt alles door elkaar: everything is everything.

TRACEY SNELLING, 2009

TE ZIEN OP TRACEY SNELLING, EVERYTHING IS EVERYTHING, AEROPLASTICS CONTEMPORARY, BRUSSEL, TOT 19/10

‘Minimalistisch is mijn werk helaas niet’, zegt Tracey Snelling (43). ‘Ik kan het niet helpen. Als ik een maquette bouw, moet daar absoluut nog een stoeltje of een trapje in. Noem het een onweerstaanbare dwang.’ De Californische ziet er benijdenswaardig fit uit, net een zwemkampioene, die haar tijd dan wel verdeelt tussen trainen en huisjes bouwen. Maar schijn bedriegt. Snelling is een rusteloze kunstenares die installaties in elkaar zet alsof de duivel haar op de hielen zit. Van de ochtend tot laat in de avond sleutelt ze aan minutieus uitgewerkte maquettes, inclusief kleine lcd-schermpjes, lichtjes, water, speakers, autootjes, boompjes, rotsjes, minigraffitti en telefoonpaaltjes met warrige draden eromheen. Dat doet ze elke dag, zonder uitzondering.

Vrijwel al haar schaalmodellen passen op een tafel, op Wang’s House na. Dat levensgrote bouwseltje is de ongelooflijk bescheiden stek van een Chinese arbeider. Geen exacte replica, maar wel een reëel voorbeeld van een optrekje voor een jonge kerel die vandaag de dag in Beijing aanbelandt. Veel meer dan slapen en tv kijken zit er niet in voor Wang, vooropgesteld dat zijn golfplaten dak er al niet bij de eerste de beste windvlaag vandoor gaat.

Wang’s House past in een rijke traditie van door kunstenaars nagebouwde stekken en hokjes. Zo heb je de toiletwoning van Ilya Kabakov, de strandhut van Tracey Emin en het tragikomische tuinhuisje van Guillaume Bijl, to name but a few. Ook Wang’s House is politiek getint en persoonlijk ingekleurd, en zoals tal van andere artistiek geïnterpreteerde woonsten confronterend door een hardnekkig, bijna pijnlijk realisme.

Snelling verbleef een tijdlang in China en mixt impressies uit dat land met andere grootstedelijke taferelen. Zo levert ze Amerikaanse hamburgertenten, anonieme hoogbouw, voorstedelijke boksclubs en geïmporteerde motels, allemaal in miniversie. In ramen en deuren monteert ze beeldschermpjes waarop van het internet geplukte bewoners zingen, dansen of onbeweeglijk voor zich uit staren. Op de (echte) galeriemuren voegt Snelling graag een streepje Bollywood toe, of in China gemaakte foto’s van zonsondergangen of gebraden hond. ‘Een mix van culturen zie je tegenwoordig op verschillende plaatsen in de wereld’, zegt ze. ‘Chinese restaurants in Tijuana, moskeeën in de Verenigde Staten, Afrikaanse buurten in Brussel: alles loopt door elkaar. Al die verschillende combinaties – het natuurlijke gevolg van verschillende, in de tijd verspreide migraties – vind ik fascinerend. Mijn liefde voor die culturele cocktail is wat ik wil laten zien in mijn werk.’

ELS FIERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content