Wachter op de morgen ****
Eerste zin Mag ik hier echt een tijdje blijven?
Nadat een vrachtwagen het huis van de 72-jarige Tak is binnengereden, ziet hij zich genoodzaakt bij zijn hoogzwangere kleindochter Aria in te gaan wonen, ook al kent hij haar amper. Tussen hem en Aria’s moeder Marina heeft het immers nooit geboterd. Hij maakte de oorlog mee, werd opgeroepen om in een Berlijnse wapenfabriek te werken en hield er nadien een strikte en door zijn opvoeding ook protestantse ethiek op na, terwijl Marina volwassen werd in de jaren zestig en een dochter wilde maar geen man, wat voor haar vader gelijkstond aan vloeken in de kerk. Volgens zijn vrouw Chrissie had Tak zijn dochter het huis uit gejaagd en zichzelf daarmee in het verdriet gestort. Is het dat allemaal wel waard geweest, dat is wat Tak zich afvraagt wanneer Aria niet lang voor kerst haar weeën voelt opkomen en hij een verdieping lager de goede afloop van de bevalling afwacht. Terwijl buurman Filip de kerstboom optuigt, vertelt Tak zijn levensverhaal.
Machteld Siegmann won in 2020 met De kaalvreter de Bronzen Uil voor het beste Nederlandstalige debuut. Dat boek was het verhaal van een vrouw die ontdekt dat ze als peuter, tijdens WO II, door haar Joodse ouders bij een protestants boerengezin is ondergebracht omdat ze hoopten hun kind zo te kunnen redden. Wachter op de morgen is haar tweede roman, enerzijds even gedegen van problematiek omdat ook in dit boek thema’s als schuld, vergiffenis en berouw een belangrijke plaats innemen, maar tegelijkertijd ook heel anders. Het is immers een monoloog, de stem van één verteller dus, en wel die van een man die spijt heeft van de koppigheid die zijn leven getekend heeft en die voor het te laat is zijn verstoten dochter de hand wil reiken.
Siegmann zet je aan het denken en vangt je blik met een aantal tot de fantasie sprekende personages, zoals Taks moeder, die de pijn van anderen kan wegbidden en daarbij hun kwalen op zich neemt; zoals de zus die na de dood van moeder de bladzijden van alle boeken afstoft en zoals de vriend die uit angst voor de bombardementen een verzamelaar wordt en geen stap zonder zijn brandkast verzet. (Na diens dood ontdekken ze wat erin zit: een gebeeldhouwde Christuskop, een paaps aandenken dat zijn calvinistische vader niet in huis wil.)
Machteld Siegmann, Ambo/Anthos, 215 blz., ? 21,99.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier