Bij de casting van billy bob thornton als de meest vadsige kerstman aller tijden hadden we onze twijfels. Na ons gesprek niet meer. Twee bladzijden gal spuwen. Door Ben Van Alboom

‘BAD SANTA’ VANAF 1/12 IN DE BIOSCOOP

Billy Bob Thornton is een rocker in hart en nieren, schreven we drie jaar geleden. Hij had ons toen net overdonderd met zijn rol in The Man Who Wasn’t There van de Coen Brothers, met zijn countryalbum Private Radio en met een openhartig gesprek over zijn druk besproken relatie met Angelina Jolie, ‘de vrouw van mijn leven’. Drie jaar later is de tatoeage van Jolie op zijn rechterbeen overschilderd en heeft Thornton zijn wilde haren nog lang niet verloren. Als een stormram beukt hij in op de filmindustrie, de media en alles wat hem op een halfuur tijd te binnen schiet, wanneer we met hem praten over zijn omstreden zwarte komedie Bad Santa. Omstreden, omdat de acteur in de huid kruipt van een kerstman die zuipt, smoort, vloekt en neukt alsof het smelten van de poolkappen ervan afhangt. De grote kindervriend zegt 170 keer fuck, 74 keer shit, 31 keer ass, 10 keer bitch en één keer Barbie. In de VS zetten enkele conservatieve drukkingsgroepen er een campagne op om de film te laten boycotten. Tot grote ergernis overigens van die andere grote kindervriend, Walt Disney, wiens dochtermaatschappij Miramax de film vorig jaar in de zalen bracht. Thornton trok zich van de discussie niets aan, maar ‘wellicht is Bob Weinstein van Miramax de film altijd zo fervent blijven verdedigen omdat hij wist dat hij er zijn bazen bij Walt Disney mee in de gordijnen kon jagen’. Het is bekend dat de (democratische) broertjes Bob en Harvey Weinstein in de clinch liggen met de (republikeinse) bonzen van Walt Disney. Net als Michael Moores Fahrenheit 9/11 dreigde ook Bad Santa van Terry Zwigoff daar even het slachtoffer van te worden.

Sommige kaderleden meenden zelfs dat Walt Disney zich zou omdraaien in zijn graf.

Billy Bob Thornton: Fuck ‘m. Ze waren trouwens heus niet zo gechoqueerd als ze in de pers deden uitschijnen. Kijk, als jij morgen een film maakt, lekt er overmorgen een controversiële roddel over uit in de pers. Controverse verkoopt, dus wordt het vandaag ook gewoon gestuurd door marketingjongens. De media is er zodanig op gebrand te verkopen dat ze werkelijk alles publiceren, zolang het maar voldoende sappig is. Om eerlijk te zijn, is het ook niet langer de schuld van het systeem, maar van het publiek, want dat houdt van shit. Het systeem heeft het de afgelopen decennia zoveel shit gevoerd dat het er intussen verslaafd aan is.

Als het op sappige verhalen aankomt, zijn journalisten vaak bij jou aan het juiste adres.

Thornton: Wat wil je? Acteurs lagen vroeger niet wakker van de pers, want de pers had geen macht. James Stewart kon homoseksueel zijn of met een geit samenwonen en niemand zou het geweten hebben! Nu staat werkelijk alles over mijn leven al in de krant voor ik er zelf ook maar een woord over heb gezegd. Als ik nog wil dat de media interesse in mij toont, ben ik als het ware verplicht om zo scherp mogelijk uit de hoek te komen, want de filmmaatschappij ziet mij natuurlijk liever op de cover staan met een krasse uitspraak dan op pagina zestig. Ik kan het me niet eens meer permitteren om me ziek te melden voor de premièrevoorstelling van een film, want dan staat de volgende dag gegarandeerd in de krant dat ik mijn eigen films slecht vind. In koeien van letters en met een grote foto! Als ik wel netjes kom opdagen, moet je het artikel daarentegen ergens onderaan een pagina zoeken en kan er alleen maar een foto af als er op de rode loper een hoerige griet haar tong in mijn oor heeft gestoken.

Seks verkoopt.

Thornton: (onverstoord) De media is een even grote hoer als de filmindustrie, wat niet eens een verwijt is. Als ze mij op de cover van een tijdschrift zetten, gaan er dertig exemplaren over de toonbank. Als ze Tom Cruise op de cover zetten, vliegen er een miljoen exemplaren de deur uit. In hetzelfde tijdschrift staat echter ook dat Billy Bob Thornton een fantastische acteur is en Tom Cruise niet kan acteren! Zet mij dan toch godverdomme op de cover! (lacht) In feite kan het mij echter allemaal weinig schelen. Als je op het einde van je leven met achttien baxters in het ziekenhuis ligt, heb je er toch niets aan om te kunnen zeggen dat je films zestig miljard dollar hebben opgebracht. Ik hoef dus geen acteur te zijn die om het half jaar met een andere griet de rode loper afdweilt en daar wat krantenkoppen mee verzamelt. Ik wil gewoon mijn ding doen. (steekt een sigaret op) Stoort het als ik een sigaret opsteek? Je komt toch uit Frankrijk, hé?

België.

Thornton: Nog beter! Jullie roken alles! (schatert het uit en gaat vervolgens gewoon verder) People Magazine heeft ooit eens een top-twintig gepubliceerd van de slechtst geklede mannen in Hollywood. Ik stond erin. Een week later publiceren ze een top-twintig van de meest sexy mannen in Hollywood. Ik stond er ook in! Ik kan me dus niet kleden, maar ik ben wel nog altijd sexy! Nog een week later publiceren ze dan weer een top-twintig van de beste acteurs. Raad eens wie er dit keer niet in stond? Om eerlijk te zijn, stond er bijna geen enkele goede acteur tussen. Het was een top-twintig van acteurs die het meest op de covers van tijdschriften staan. Dat is handig gespeeld, want zo raakt de lezer daar zelf ook nog eens van overtuigd en moet de media niet investeren in nieuwe gezichten, want dat is altijd weer een gok en zou wel eens in een mindere verkoop kunnen resulteren.

Uitgeraasd?

Thornton: Verveel ik je? (lacht) Maar zeg nu zelf, wat zitten we hier in godsnaam te doen? Ik ben ingehuurd om deze film te verkopen, jij bent ingehuurd om een tijdschrift te verkopen. We kunnen het natuurlijk ook nog altijd even over de film hebben, maar dat is toch een pak minder interessant en uiteindelijk kan ik jou toch niets wijsmaken. Je gaat toch geen positievere bespreking schrijven als ik hier nog wat zit te lullen over hoe fantastisch ik het scenario vond en wat voor een schatje Terry Zwigoff is?

Neen, ik vond de film ook helemaal niet zo goed.

Thornton: God bless you! Waarom zou ik hier dan in godsnaam poeslief moeten zijn. Veel van mijn collega’s zijn klootzakken en krijgen verdomme een betere behandeling dan ik. Ze kunnen weigeren op je vragen te antwoorden, ze kunnen je zelfs staan uitkafferen, zolang je hun films goed vindt, zal je dat ook gewoon schrijven. Er is ooit eens iemand van Rolling Stone bij mij thuis langsgekomen voor een interview. Nog voor hij ging zitten, had ik hem al verteld dat ik Rolling Stone een zeiktijdschrift vind. Hoe kan je in godsnaam een rockmagazine serieus nemen dat Britney Spears op de cover zet en pas voor het eerst Johnny Cash op de cover zet, als hij sterft. Ik word daar pisnijdig van en ik heb hem dat dan ook vlakaf gezegd. De kerel heeft uiteindelijk een schitterend artikel over mij geschreven! (lacht) Wellicht was hij het zelf ook met mij eens. Als de pers nu eens in handen van journalisten in plaats van bedrijfsleiders zou gestopt worden, denk ik dat je een veel rijker medialandschap zou krijgen. Wil je ook een sigaret?

Dank u. We zijn net gestopt.

Thornton: Wil iemand deze man een pint aanbieden! Ik ben echt geen klootzak. Ik heb nog maar twee keer mijn zelfbeheersing verloren op een filmset. Voor het eerst op de set van A Simple Plan en onlangs nog eens op de set van Bad Santa. Het ging telkens om een lid van de crew dat iedereen onder hem onheus behandelde. Ik ben daar allergisch voor, dus durf ik op zo’n moment al eens ontploffen. Vreemd genoeg ben ik die twee daarna nooit meer op de set tegen het lijf gelopen. Ik vraag me af wat ermee gebeurd zou zijn? (venijnige lach)

Bedankt voor de pint, maar is er ook iets anders dan Budweiser?

Thornton: Neen, ik drink alleen maar Budweiser.

Meen je dat of word je betaald om dat te zeggen?

Thornton: (lacht) Ik heb me laten vertellen dat Belgisch bier ook wel te pruimen is, maar ik drink daadwerkelijk alleen maar Budweiser. Ze hebben mij al voorgesteld om commercials op te nemen voor batterijen, bier, auto’s, noem maar op. Ik ben er nog nooit op ingegaan. Ik kan toch moeilijk fulmineren tegen de commercie en dan zelf een miljoen opstrijken om met een fles bier in mijn hand te staan.

Proost!

Ben Van Alboom