Vrijwillig dood

Wat bezielt iemand om jaren vooraf zijn eigen dood te plannen en die uiteindelijk ook uit te voeren? De vader van de Noorse auteur Steffen Kverneland (van wie eerder een biografie van Edvard Munch werd vertaald) maakte er zelf een eind aan toen zijn zoon net achttien was geworden. Bijna veertig jaar later is de wonde bij Kverneland junior nog niet geheeld. In Vrijwillig dood probeert hij zijn vader te begrijpen, zonder er echt in te slagen. Voor de buitenwereld was papa Kverneland een groot succes: hij won prijzen met de fitnesstoestellen die hij ontwierp, speelde graag muziek, had een mooie vrouw en twee kinderen. Hij bouwde speelgoed voor zijn kinderen en keek met hen naar films. Toch leed hij ook lange tijd aan depressies en vluchtte hij in alcohol en kalmeringsmiddelen. Kverneland balanceert op het slappe koord tussen een reconstructie van zijn verloren gezin voor insiders – compleet met familiefoto’s – en een algemeen geldende zoektocht naar wat iemand drijft tot zelfmoord. Die evenwichtsoefening mislukt soms, maar Kverneland houdt zijn relaas bewonderenswaardig ingetogen.