Mijn cinefiele hart sprong op toen ik las dat er een vervolg komt op Trainspotting, en wel met de originele cast, inclusief Ewan McGregor. Maar Trainspotting is een cultfilm, en sequels zijn zelden even goed als het origineel. Dus: is dit wel zo’n goed idee?

Jolien Gerets, Hasselt

Jazeker, Jolien! Sequels hoeven lang niet altijd teleur te stellen. Er bestaan grosso modo twee soorten sequelsdie hun nut meer dan bewezen hebben. Er zijn films met zulke complexe verhaallijnen dat ze een vervolg behoeven om al die meticuleus verweven plotlijnen over verschillende episodes te doen samenkomen. Denk maar aan Rush Hour (1-3), Rocky (1-7) en Anal Sluts (1-23). En dan zijn er de sequels die een antwoord bieden op vragen waar je na de originele film mee bent blijven zitten. Bijvoorbeeld: zou Speed een even spannende film zijn als je de bombus vervangt door een cruiseschip en Keanu Reeves door een vage lookalike? Daarop geeft Speed 2 een meer dan afdoend antwoord. Of: kun je van een flauwe voetbalkomedie een intelligent drama maken als je een nog grotere nul dan Jan Verheyen in de regisseursstoel zet? Team Spirit II heeft bewezen van niet.

En zo zal ook Trainspotting 2 ons hopelijk verlossen van enkele prangende vragen. Zou Spud ooit nog de lakens schoon hebben gekregen die hij bij zijn schoonouders heeft bevuild met de fecale resten van zijn kater? Hoe raakt een volwassen man, zij het dan een uitgemergelde heroïnejunk, door de afvoer van een toiletpot? En wie weet, Jolien, komen we in Trainspotting 2 wel te weten hoeveel treinen er nu écht door Edinburgh rijden.

Astrid Bryan gaat trouwen met ene Bram Coppens, maar ze overweegt wel om de familienaam van haar ex te behouden. Kan dat zomaar?

Gert Willems, Lokeren

Natuurlijk kan dat, Gert. We moeten er zelfs blij om zijn! Stel je maar eens voor dat Astrid Bryan voortaan weer onder haar meisjesnaam door het leven moet. Ik zie de gespecialiseerde pers nog niet gauw boekjes verkopen met Astrid Nuyens op de cover, en omgekeerd gaat Astrid haar slabakkende modellencarrière niet uit het slop trekken als ze niet geregeld op de een of andere cover staat. Anders dreigt een negatieve spiraal die het bestaande businessmodel van de geschreven pers dusdanig onder druk zet dat de Vlaamse mediasector als een kaartenhuisje in elkaar stort en de hele Belgische economie meesleurt in zijn val. Voor je het weet, belanden we in Griekse toestanden, Gert. Nee, BV’s zijn te belangrijk om hun mediatieke waarde zomaar van hun talent te laten afhangen. In tegenstelling tot vluchtelingen en asielzoekers kunnen ze daarom rekenen op een uitgebreid sociaal vangnet. Zo mogen populaire sterrenchefs voor een appel en een ei een fraudezaak tegen hun restaurant afkopen, en mag Astrid Nuyens-Bryan ook na haar scheiding vasthouden aan haar aangetrouwde artiestennaam.

Natuurlijk zijn er dan BV’s die ex’en gaan verzamelen als een soort mediatieke levensverzekering. Denken we maar aan Pieter Loridon-Pauwels-Van Gastel, of Kevin Janssens-Pauwels-Druyts-Lemmens-Huisman. Dat kan niet de bedoeling zijn. Als die BV’s zich ook nog eens gaan voortplanten, staan de gespecialiseerde vakbladen voor een heus genealogisch vraagstuk, zeker met de nieuwe wet op de dubbele familienaam. Ik bedoel maar: als Story of Dag Allemaal morgen moet uitpakken met de babyfoto’s van de kleine Nuyens-Bryan-Coppens-Janssens-Pauwels-Druyts-Lemmens-Huisman, dan schiet het hele systeem een beetje zijn doel voorbij.

Ik ben in juni afgestudeerd als journalist en het is mijn droom om ooit voor De Morgen te werken. Alleen: ik probeer al een hele zomer de hoofdredactie te bereiken, maar tevergeefs. Wat moet ik doen?

Wouter Lenaerts, Kasterlee

Probeer eens bij In de Wulf, zo rond lunchtijd.