Ik beken. Ik kijk stiekem uit naar de nieuwe reeks van Temptation Island. Maar het blijft wel reality, natuurlijk. Hoeveel van wat we zien, kan ik eigenlijk geloven?

Femke Grootjans, Puurs

> Ik begrijp je voorbehoud, Femke. Sinds Project K weten we dat zelfs de meest credibele tv-makers het niet altijd even nauw nemen met het begrip reality. Dat is bij Temptation Island allicht niet anders. Neem nu al dat zogenaamde overspel. Wie zegt dat die helgroene nachtbeelden van onstuimig opwellende lakens niet gewoon medewerkers van het programma zijn die suggestief onder die lakens liggen te kronkelen? Allemaal om ons, en natuurlijk de desbetreffende partners, te doen geloven dat er in dat resort van alles gebeurt wat het daglicht niet mag zien. Bovendien, Femke, is Temptation Island veel meer nog dan een relatietest gewoon een ordinaire zuipwedstrijd. Wist je dat tijdens de vorige reeks alle gesponsorde alcopops al na twee dagen onherroepelijk op waren en de crew met gammele bootjes de drankslijterijen op de omliggende eilanden is moeten gaan leegkopen? Niet moeilijk dat zelfs intelligente, welopgevoede kandidaten na al dat geslemp degenereren tot West-Vlaamse boerenkinkels die alleen nog lallen in dwaze Terminator-quotes. Bovendien – en dat is misschien nog de meest stuitende aanslag op de geloofwaardigheid: ik ben dat ‘eiland’ eens gaan opzoeken op Google Maps. Blijkt eigenlijk een schíéreiland te zijn.

Blijkbaar wil geen enkele muzikant dat Donald Trump zijn muziek gebruikt voor zijn presidentscampagne. Doen ze daarmee niet precies wat ze hém verwijten, namelijk mensen uitsluiten?

Werner Vanclooster, Affligem

> Touché, Werner! Het is niet consequent: enerzijds de progressieveling uithangen en hoog oplopen met gelijke rechten, en anderzijds iemand het recht ontzeggen om je muziek te gebruiken. Maar hey, muzikanten mogen nu eenmaal hun auteursrecht beschermen. En ze doen dat lang niet alleen in Amerika. Vakbondsvrouw Mia De Vits probeerde tien jaar geleden in het Europees Parlement te raken met Mia van Gorki als campagnelied, en daar heeft wijlen Luc De Vos óók een stokje voor gestoken.

Kortom, Werner: er zijn voor The Donald maar twee manieren om een principieel njet van al te onwillige muzikanten te omzeilen. Eén: muziek gebruiken van een band of artiest die er allicht nooit achter komt dat je ‘m politiek recupereert. Jean-Luc Dehaene heeft het geflikt tijdens de federale verkiezingen van 1999. Brulde tijdens campagnebijeenkomsten hevig transpirerend en met zichtbare okselvijvers ‘Céé Déé en Véé!’ op de tonen van YMCA. Zijn die van Village People nooit achter gekomen. De tweede truc is om heel erg veel geld te bieden aan uitgerangeerde variétéfiguren die al jaren aan lagerwal zijn geraakt. Een beetje zoals Vlaams Belang heeft gedaan met de Strangers, de N-VA met Urbanus en Lijst Dedecker met Jean-Marie Dedecker.

Het is al weken geleden dat Mia Doornaert nog eens in Terzake zat. Er scheelt toch niks met de barones?

Vic De Laet, Lummen

> De waarheid is prozaïscher, Vic. Ze dúrven haar niet meer uit te nodigen. De laatste keer dat Mia in de studio van Terzake haar licht mocht laten schijnen over de actualiteit en bij uitbreiding de algehele toestand van de wereld, kregen ze het zendertje van haar microfoon niet opgespeld. Laat ik het er, voor de goede zeden, op houden dat ze onder haar zwartlederen hotpants te weinig aanhad om dat zendertje aan vast te maken. Volgens kwatongen zelfs helemaal niets. Nu wisten ze bij Terzake wel dat Mia als Frankrijk-connaisseuse hoog oploopt met de voorvechters van de Franse Revolutie. Maar dat ze haar sympathie voor de sansculotten zo letterlijk zou opvatten, hadden ze nooit durven te bevroeden. Je begrijpt dat ze bij Terzake wel twee keer nadenken vooraleer ze de barones nog eens uitnodigen.

Stuur uw vragen naar Vincent Byloo: vraaghetaanvincent@knack.be