In Extraordinary Records etaleert Taschen enkele van de meest opvallende vinylreleases: zeldzame promo-exemplaren, limited editions en verjaardagsuitgaven in alle kleuren en vormen. Een beter middel voor melomanen die hun verzamelwoede willen temperen, bestaat er niet. Een (beperkt) overzicht.

The Ramones, Judy Is A Punk (D, 2001).

Hey! Ho! Let’s Saw! Het Duitse label Musical Tragedies begon in 1992 aan een serie gedeelde singlereleases in de vorm van een bladzaag (op vinyl, maar ook op cd). Voor de 25e editie wisten ze The Ramones en The New York Dolls (met Human Being) te strikken. Er bestaan naast deze rood-blauwe editie twee andere versies van: een wit-rode en een wit-blauwe.

Acid Party 2 (1989, Downtown Records, Canada).

De smiley had er al een hele geschiedenis op zitten toen het teken midden jaren 80 door de clubscene geadopteerd werd. Ontwerper Harvey Ball bedacht het logo in 1963 voor een verzekeringsmaatschappij, maar nam er domweg geen patent op. Eind jaren 60 werd het opgepikt door een knopenfabrikant, die meer dan twintig miljoen stuks verkocht met het icoon erop. En in 1972 werd het door toenmalig Amerikaans presidentskandidaat George McGovern als campagnelogo gebruikt.

Kraftwerk, Pocket Calculator (VS, 1981).

De lichtgevende fluogele editie van Pocket Calculator, een single uit Kraftwerks album Computer World (1981), zit verpakt in een doorschijnende kalkpapieren hoes. Op de B-kant staat een anderstalige versie van de song. Kwestie van verzamelaars en diehardfans bezig te houden, hebben ze er daarvan verschillende gemaakt, zoals een Japanse ( Dentaku), een Duitse ( Taschenrechner) en een Franse ( Minicalculateur). Nope, geen Nederlandse.

Marc Almond, A Lover Spurned (VK, 1999).

Pop, religie en all things gay zijn de favoriete thema’s van het Franse kunstenaarskoppel Pierre & Gilles. Het duo maakt af en toe ook albumhoezen, voor Amanda Lear bijvoorbeeld en voor CocoRosie. Deze foto van Marc Almond, die solo nooit het succes van zijn band Soft Cell kon evenaren, prijkt op een limited edition in vierkant vinyl.

Gil Mellé. The Andromeda Strain (VS, 1971).

Hollywood deed gretig mee aan de productie van uitzonderlijke releases. De soundtrack van de sciencefictionprent The Andromeda Strain – de allereerste synthesizerscore, gecomponeerd door Gill Mellé – werd in beperkte oplage uitgebracht op zeshoekig vinyl, verpakt in een uitvouwbare cover.

Pink Floyd, Rare Beauties (bootleg, 2007)

Roze albums van Pink Floyd? Té voor de hand liggend. De groep had een zwak voor special editions. Van hun album Dark Side Of The Moon (1973) bijvoorbeeld bestaan er minstens 993 (!) verschillende uitgaven. Voor sommige edities leggen verzamelaars véél geld op tafel. Een van de zeshonderd exemplaren van de Italiaanse release van The Wall in oranje vinyl bijvoorbeeld wisselt niet voor minder dan 1800 euro van eigenaar.

Spinal Tap, The Majesty of Rock (VK, 1992).

This side up! Gegraveerd vinyl is om evidente redenen slechts langs één kant van muziek voorzien. De procedure bestaat al zolang er platen worden gemaakt, maar tot de jaren 80 en de doorbraak van de lasertechniek was het handenarbeid. Gegraveerd vinyl is ideaal voor limited editions. Voor het album The Majesty of Rock deed Spinal Tap er – de jongens zijn het aan zichzelf verplicht – nog een schep bovenop: het zat verpakt in een ‘ scratch ‘n’ sniff sleeve‘ met de geur van geroosterd vlees. Jummie.

The Label (Sofa). Various artists (VK, 1979).

Hoogtechnologische topper, financiële flopper. Om zichzelf te promoten, pakte het label Han-O-Disc uit met een prestigieus compilatiealbum. De muziek werd verzameld op twee LP’s waarvan slechts één zijde gebruikt werd. Op het doorschijnende (!) vinyl prijkte een lichtgevend ontwerp. Dat moest in vier verschillende lagen aangebracht worden. Helaas stond er op het eind-product een kapitale drukfout: de titel had ‘The Label (Sofar)’ moeten zijn, maar de ‘r’ is ergens verloren gegaan. Wegens de hoge productiekosten was de uitgave bovendien een financieel fiasco.

Robert Johnson (Fr, 2002).

Kunstenaar en illustrator Robert Crumb (1943), de vader van de undergroundstrip, heeft albumhoezen voor verschillende minder bekende artiesten gemaakt, maar het aanbod om een hoes voor The Rolling Stones te ontwerpen, sloeg hij af omdat hij een hekel heeft aan hun muziek. Zijn muzikale voorliefde gaat naar de jaren 20 en 30, het tijdperk waarin ook Robert Johnson (1911-1938), een van de peetvaders van de rock-‘n-roll, naam maakte. Crumbs portret van de man siert een recente Franse uitgave, een maxisingle waarvan er slechts duizend exemplaren bestaan.

Extraordinary Records.: Nu uit bij Taschen

Door Karel Degraeve

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content