Auto Focus is de eerste film van Paul Schrader die onze bios- copen haalt sinds Light Sleeper uit 1992. Niet dat de schrijver-regisseur de afgelopen tien jaar stilgezeten heeft, maar als filmmaker die nooit een ruim publiek bereikte (zijn enige échte succes, American Gigolo, dateert al van 1980), kreeg hij het steeds moeilijker om aan de bak te komen en zijn in de marge van de industrie vervaardigde films fatsoenlijk gedistribueerd te krijgen. Zijn vier vorige producties vonden dan ook geen verdeler in ons land.

Witch Hunt (1996) Schrader zoekt zijn heil bij televisiefinanciering en zoals bij veel collega’s die iets te vertellen hebben, bracht HBO redding. In deze detectivepastiche, een satirische kijk op Hollywood in de jaren vijftig waarvan de titel uiteraard alludeert op de heksenjacht op communistische infil- tranten in Tinseltown, gaat het om een maniakale senator die zijn gooi naar het presidentschap baseert op een lastercampagne tegen praktiserende goochelaars. Met Dennis Hopper, Penelope Ann Miller, Eric Bogosian en Julian Sands.

Touch (1997) Dat de puriteinse zondaar Paul Schrader niet echt deugt voor komedie, bewijst deze onleuke Elmore Leonard-verfilming met Skeet Ulrich als gebedsgenezer en Christopher Walken als televisiepredikant. De toon van de prent is zeer onzeker, al heeft Schrader zeker pertinente zaken te vertellen over het Amerika van fundamentalistische charlatans. Ook met Bridget Fonda, Tom Arnold en Gina Gershon.

Affliction (1997) Deze destijds op het filmfestival van Gent vertoonde adaptatie van de gelijknamige roman van Russell Banks (zie ook The Sweet Hereafter van Atom Egoyan) was ooit het eerste internationaal project van de Dardenne-broers. Schrader maakt van dit gefolterd en ondergesneeuwd familiedrama zijn sterkste film van de jaren negentig. Nick Nolte is de door demonen geplaagde sheriff in een klein stadje in New Hampshire. Tijdens zijn onderzoek naar een raadselachtig jachtongeval stort zijn wereld in elkaar. De rol van Noltes verbitterde en brutale vader bracht James Coburn een late oscar op. Ook met Willem Dafoe, Sissy Spacek en (Schraders echtgenote) Mary Beth Hurt.

Forever Mine (1999) Schrader beantwoordt de hippe postmoderne ironie van Tarantino’s Pulp Fiction met een onder de hyperstilering onbeschroomd oprechte noir-thriller over ware liefde, verraad en vergelding in cynische tijden. Met Joseph Fiennes, Ray Liotta en Gretchen Mol. Patrick Duynslaegher

Door Erik Martens