Dominique Soenens
Dominique Soenens Freelancejournalist

Ze ziet eruit als een goedkoop straathoertje, slaat de vuilste praat uit en krijgt bewonderende blikken van Madonna. De kans dat je de Canadese zangeres Peaches verwart met haar landgenote Céline Dion is héél klein.

Door Dominique Soenens

Concert: 20 april, Ancienne Belgique, Brussel. 02-548 24 24.

Set it off. Single op 6 mei uit.

‘Come on….Hot Rod….Give me….Your Wad. Huh? What? Show me what you got. Rub it against my thigh…’ en ‘Sucking on my titties like you want me. (…) Check out my Chrissie behind.’ Ondanks haar naam is Peaches niet bepaald een zoetje. Ze is rauw, één en al lust en neemt geen blad voor de mond. Tenminste, als je op haar teksten en imago mag afgaan.

Ze harkte in korte tijd een reputatie als muzikaal seksicoon bij elkaar, onder meer door opgemerkte optredens met haar boezemvriend Chilly Gonzales, enkele obscure films en niet mis te verstane titels als Lovertits, Fuck the pain away (terug te vinden op 2 many DJs van de Dewaele Brothers) en The teaches of peaches. Haar verschijning leverde heel wat bewondering op bij collega’s in de muziekwereld. Maar ook de modewereld valt voor haar, want haar harde mix van funk en techno is naar verluidt zeer geliefd op de catwalks van Prada, Galliano, Givenchy en Dior. Ook regisseur John Waters voelde zich niet te beroerd om met haar op het podium te staan. De aanbiedingen om remixes te maken of iets te doen met andere muzikanten, stromen intussen binnen. Zo vroeg Basement Jaxx een remix van hun laatste single en liet ook Madonna bewondering blijken voor de talenten van de Canadese.

Peaches is een voorbeeld van hoe het kan verkeren: de vrouw die nu de erotische ontboezemingen van Prince en Sheila E tot voer voor kostschooljongens reduceert, begon haar carrière als zangeres bij de folkgroep Mermaid Hotel. Tegelijk was ze tien jaar lang muzieklerares voor kleine kinderen. ‘Ik hield niet van folk. Ik wou uit mijn bol gaan, iets doen met mijn seksuele energie. Ik wou in mijn muziek naar buiten brengen hoe ik me voelde’, beweert Peaches. Ze kocht een MC 505 groovebox en vormde in 1996 samen met Chilly Gonzales het collectief The Shit.

Haar muziek is direct. Rauwe rock-‘n-roll met een beatbox, punk met een goedkope synthesizer. ‘Die beatbox is als een Nintendo-spel voor mij. In vijf minuten tijd haal ik er een goeie beat uit. Take a shit, make a beat: zo werkt het voor mij. Gemakkelijk, zonder overtollige technische bagage. Iedereen zou een MC 505 moeten hebben.’

Samen met Gonzales trok ze van Toronto naar Berlijn. Canada was te bekrompen voor haar wilde performances en expliciete muziek. ‘Hier word ik betaald voor dingen waar ik in Canada nooit aan toe zou zijn gekomen. Daar mag je niet eens drinken in een drankadvertentie of roken in sigarettenreclame. In Berlijn zie je om de haverklap grote bilboards met blote borsten en kan ik spelen voor een publiek dat verder gaat dan alleen maar de underground.’

Maar zelfs in Europa kijken sommigen op van Peaches. ‘Ik weet dat er mensen zijn die mijn teksten aanstootgevend vinden, maar volgens mij zit iedereen vol vieze gedachten. Ik breng die alleen naar buiten. Shockeren is niet mijn bedoeling. Wat ik zeg, is wat ik voel. Het kan laag-bij-de-gronds zijn, maar ik kwets niemand. Dat sommigen aanstoot nemen, is hypocriet. Mensen hebben het er niet moeilijk mee als mannelijke rappers over seks bezig zijn, maar wel als een vrouw expliciete dingen zegt. Vrouwelijke zangers doen dat eigenlijk al jaren. Kijk naar Bessie Smith, die zingt over de slang tussen haar benen. Misschien iets subtieler dan ik, maar toch.’

Vergelijkingen met Lil’ Kim ziet Peaches desondanks niet zitten. ‘Ik zie heel weinig gemeenschappelijks tussen Lil’ Kim en mezelf. Ik heb mijn borsten niet laten vergroten, maar heb wel een lekker kontje.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content