DE FONK IN HONKYTONK – Op de platenmarkt heerst des zomers de luwte. Een cliché zo groot als een belastingvrije villa in Sint-Martens-Latem, maar uitzonderingen bestaan. Zo waaide er met Country Funk 1969-1975 een frisse westernbries onze postbus binnen.

Country Funk 1969-1975

country/rock

Light in the Attic

De bomen door het bos reissues en deluxe-heruitgaves blijven zien is niet makkelijk, maar het label Light in the Attic brengt op tijd en stond licht in de overwoekerde wildernis. Recent nog met de uitstekende Lee Hazlewoodcompilatie Singles, Nudes & Backsides, de radicale soulverzamelaar Listen Whitey!, en uit de obscuriteit opgediepte parels van Karen Dalton en Pastor T.L. Barrett. Light in the Attic-releases zijn uitbundig vertegenwoordigd in het vak ‘zij die genreconventies aan de laars lappen’, en met deze Country Funk 1969-1975 mag u dat zelfs letterlijk nemen.

Countryfunk, het klinkt u misschien als gabbermuzak of schlagercore in de oren, maar deze zestien artiesten droppen vol overtuiging hun fonk in de honkytonk. De Jimi Hendrix-impressie die moerasrocker Tony Joe White uit zijn stetson tovert in Stud Spider bijvoorbeeld, bleek voor Kanye West strak genoeg om door zijn samplemolen te draaien. Hillbillies en hippies, in de Nixonjaren stonden ze lijnrecht tegenover elkaar, maar Mac Davis strijkt in Lucas Was a Redneck met zelfspot en een wahwahpedaal de plooien glad: ‘Lucas, who’s gonna miss you when you’re gone? / Will it be the black man you called nigger / or the hippie you beat up just ‘cause you was bigger?’ Rake cowboypoëzie met de trigger finger aan een stel wiegende heupen. Singer-songwriter Jim Ford uit Kentucky en Funky Business van Cherokee tappen uit dezelfde, zompige bayou als Creedence Clearwater Revival, en met Dale Hawkins (auteur van oerklassieker Suzie Q) en Bob Darin belanden we diep in het territorium van Booker T. & The MG’s. U ziet, de meltingpot van de sixties beperkte zich niet tot LA, San Francisco of New York. Ook in het diepe Zuiden werd verder gekeken dan hun door whiskey en moonshine aangevreten neus. Zo was Bobby Charles dik met rootsrockers als The Band, maar verloochende hij nooit zijn Cajunroots. Dat niet Charles en wel Dr. John als ambassadeur van de swamp pop bekendstaat, is slechts een trieste speling van het lot. Hoor maar hoe hij op Street People de missing link legt tussen Randy Newman en The Meters. Jodelde daar iemand aanrader?

DOWNLOADTIP

Tony Joe White Stud Spider

Bobbie Gentry He Made a Woman outta Me

Dennis the Fox Piledriver

JONAS BOEL

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content