UIT DE WEG

Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

De uitzonderlijke gebeurtenissen die een mensenleven kleur geven, zijn beperkt. Er is de geboorte, het eventuele huwelijk, de eerste baan, het eerste en alle volgende kinderen en sinds 1969 ook het halen van het rijbewijs. Omdat reality-tv er een traditie van gemaakt heeft om met camerageweld de geweldige gebeurtenissen in het mensenleven te verstoren, krijgen we na Het leven zoals het is: de Rijschool nu Uit de weg op VT4. Zou het iets zeggen over hoe hoog we dat rijbewijs inschatten, vroeg ik me af? Hoger dan geboortes, huwelijken, het zoeken van bruiden in vreemde landen? Of hangt er rond de verwoede pogingen om een rijbewijs te halen zo veel drama en romantiek, dat men er jaren van reality-tv mee kan vullen?

De altijd onder hoogspanning staande relaties in een gezin komen waarschijnlijk nooit zo dicht bij het moment van explosie als wanneer pa/ma samen met zoon/dochter in de beslotenheid van de auto kruipt. Onderliggende frustraties en opgekropte woede van weken spelen allemaal op wanneer zoon/dochter de sleutel in het contact steekt en pa/ma nog voor hij wordt omgedraaid al sputtert: ‘Godverdomme – vergeet de embrayage niet in te drukken en ‘m in eerste te zetten.’ Je zou het als een shake-speareaans drama kunnen bekijken, zo’n voorbereiding op het rijexamen. Maar daarvoor is het format van de reality-tv dan weer te trouw aan de realiteit. Het drama wordt ongetwijfeld uitgelokt, opgeklopt en oeverloos herhaald, maar beklijven? Tot nadenken stemmen? Nee, dat doet het nooit.

De motor van het verhaal beperkt zich in Uit de weg tot schelden, met de ogen rollen en vingers in de keel steken. Kinderen verwijten ouders dat hun uitleg op niets trekt, ouders verwijten kinderen dat ze niet luisteren naar wat gezegd wordt. Geeuw. Geeuw. ‘Nie zo vliegen’, toetert Paola, de moeder van metalfan Benjamin. In zijn zwarte hoody met de beeltenis van Led Zeppelin knalt Benjamin in de rode Mazda die van grootvader zaliger was op de borduur, loodrecht de verkeersplaats in. Waarop hij de mythische woorden spreekt: ‘Stonek of stoneknie?’To be or not to be, vertaald naar de leefwereld van Uit de weg.

De kappersleerlinge Dilayka weigert dan weer op de grote baan te rijden. ‘Ma, ik kan die druk niet aan’, zegt ze. ‘Schijtebroek’, is het begripvolle antwoord van moeder die zuchtend en foeterend het stuur overneemt. ‘Laat me niets doen wat ik niet wil’, waarschuwt Dilayka, waarop ze haar gebronsde gezichtje minutieus bestudeert in het enige nuttige voorwerp dat in de auto hangt: de achteruitkijkspiegel . ‘Embrayage’, zucht ze als ze tot slot de klep van haar zonnebank over haar lijfje trekt en de druk van de dag van zich af zont.

Diezelfde avond neemt Benjamin wraak op mama Paola door een vette schijf metal in de cd-speler van de Mazda te moffelen. Ma schrikt zich bijna een ongeluk wanneer ze de motor start. ‘Ik moet toch ook afkicken’, snuift Benjamin. Optrekken, vertrekken, afzetten, tegensturen, bekken trekken. Dat is kort samengevat het niveau van Uit de weg. Had u iets anders verwacht, dan.

Woensdag, 21.55 – VT4

Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

TINE HENS

‘STONEK OF STONEKNIE?’ TO BE OR NOT TO BE, VERTAALD NAAR DE LEEFWERELD VAN ‘UIT DE WEG’.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content