Turbulentie

Eerste zin Op de terugweg van het ziekenhuis vroeg ze aan hem of hij wilde dat ze bleef.

Tegenwoordig nemen we even vlot het vliegtuig als de bus. Er zijn gelijkenissen – zowel in de vertrekhal als in het bushokje moet je soms twee uur wachten voor je kunt opstappen en in beide gevallen doet iedereen zijn uiterste best om oogcontact te vermijden – maar in onze gecommercialiseerde dromen blijft de luchthaven een magische plek waar bijzondere ontmoetingen kunnen plaatsvinden. De Canadese schrijver David Szalay gaat in zijn gebalde verhalenbundel Turbulentie even mee in die fantasie.

Twaalf vliegreizen, twaalf personages die telkens het estafettestokje doorgeven aan de protagonist van het volgende verhaal. Een vrouw wordt onwel op een vlucht naar Madrid, wordt aan boord geholpen door een dokter, die op zijn beurt weer een verhaallijn creëert voor een piloot die worstelt met zijn eenzaamheid.

Terwijl de airmiles aantikken, gunt Szalay ons een kleine inkijk in de vele levens die elkaar kruisen in een geglobaliseerde maar anonieme maatschappij. Dat doet hij met mededogen: elk portret brengt de mens achter een bagagelabel tot leven en Szalays warme taal biedt evenveel troost als een reisdekentje. Dat hij niet de beste titel heeft gekozen voor zijn kettingbundel, beseft hij – ‘Niemand die ook maar een beetje vliegangst heeft, zal mijn boek uit de kioskrekken plukken’ – maar dat hoeft ook niet.

Szalay schreef deze goedmoedige bundel oorspronkelijk trouwens als een hoorspel voor BBC 4. Op hun site kun je de kleine drama’s als podcast downloaden. Zo kunt u op uw volgende vlucht in elk geval die blèrende baby naast u uit uw oren bannen.

Turbulentie ****

David Szalay, Nijgh & Van Ditmar (oorspronkelijke titel: Turbulence), 160 blz., ? 16,50.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content