Beschuldigd van: aanranding

Ach, rappers: wie gelooft die mensen nog? In hun teksten en op MTV maken ze aldoor de straat onveilig met hun posse, hangen ze des weekends te chillen in de striptent met hun homies en hebben ze de mond vol van ho alhier en bitch aldaar. Maar in werkelijkheid zitten ze gewoon hun geld te tellen in hun onmetelijke crib, laten ze zich ringen door een R&B-snol van de Aldi en schrijven ze teerhartige liedekijns over de geboorte van hun eerste spruit, die ze dan ook nog eens ongegeneerd en niet geremd door enige kennis van de Engelse grammatica ’the most beautiful-est thing in this world’ noemen.

Fuck that!

Vroeger waren rappers nog échte vrijbuiters. Die rovend en plunderend door de straten trokken. En dan hebben we het voor alle duidelijkheid niet over de Leuvense homie – of juister: fermettie – Kaye Styles, die al eens een gestolen gsm mocht helen. Nee, dan bedoelen we de Amerikaanse hiphopscene van de jaren 90, toen bad ass gangsta rappers van de westkust en bad ass gangsta rappers van de oostkust elkaar openlijk naar het leven stonden en het doordeweekse verkeer nog geregeld werd opgeschrikt door een spannende drive-by shooting.

Those were the days! En twee charismatische figuren eisten in die bloedige strijd een hoofdrol op: Biggie Smalls aka The Notorious B.I.G. aan de east coast, en Tupac Shakur aka 2Pac aan de west coast. Ze bekampten elkaar eindeloos, eerst met venijnige diss tracks vanuit hun opnamestudio’s – niet ontoepasselijk Bad Boy Records en Death Row Records geheten – maar later ook op straat. Uiteindelijk werden ze allebei in koelen bloede vermoord, al kon de betrokkenheid van hun posses bij hun respectieve liquidaties nooit onomstotelijk worden aangetoond.

Zeker is wel dat hun gewelddadige point final vooral voor Tupac een lucratieve carrièrezet bleek. Hij bracht postuum meer platen uit dan levend, verkocht er in totaal meer dan tachtig miljoen en groeide uit tot niets minder dan een martelaar. Maar denk nu niet dat Tupac Shakur een heilig boontje was. In 1993 was hij al twee keer aan vervolging ontsnapt – waaronder één keer voor het beschieten en verwonden van twee politieagenten – toen een vrouw hem alsnog liet dagvaarden wegens aanranding en mishandeling. Samen met een paar vrienden zou hij haar in een motel hebben verkracht en afgetuigd, en toch was het Tupac die op het vonnis in een rolstoel verscheen. Daags voor de uitspraak was hij in een opnamestudio in Manhattan beroofd en neergeschoten. Amper drie uur na een levensreddende operatie karde hij de rechtszaal binnen, net op tijd om een veroordeling tot anderhalf jaar gevangenis te horen uitspreken.

Drie jaar later, weer op vrije voeten, maar nog steeds in onmin met de east coast gangs, werd hij aan een verkeerslicht in Las Vegas opnieuw onder vuur genomen. Tupac overleefde de aanslag niet en werd gecremeerd. De overige leden van zijn hiphopgroep Outlawz zouden zijn as met marihuana hebben versneden en vervolgens opgerookt. Of ze aansluitend voor loodvergiftiging dienden behandeld te worden, is niet bekend.

VINCENT BYLOO