TOUR 2006

ELKE DAG, OMSTREEKS 22.30 UUR OP EéN

In navolging van Wouter Deprez reist Michiel Hendryckx in de tweede week van de Tour de France de Tourkaravaan achterna, samen met wielerjournalist Rik Van Walleghem, om voor Tour 2006 elke dag een reportage te maken. Met de auto, al zou je toch denken dat een hartstochtelijke motard als Hendryckx de Tour liever van op de motor zou volgen? ‘Dat klopt’, zegt Hendryckx. ‘De Ronde volgen van op de motor is een droom die ik koester. Al heb ik nooit als sportfotograaf willen werken: ik moet er niet aan denken dat ik een voetbalmatch zou moeten verslaan, de gruwel. Wielrennen daarentegen heeft mij altijd gefascineerd en dat heeft met mijn jeugd te maken. Ik woonde in de Panne, waar jaarlijks het tweede criterium na de Tour plaatsvond. Ik heb alle groten onder het raam van mijn slaapkamer zien passeren: Bahamontes, Anquetil, Merckx, Van Looy, enzovoort.’

Een van de plekken die Hendryckx zal bezoeken, is een rotonde in Nantes, die onder wielerliefhebbers wereldberoemd werd omdat Jan Ullrich er in 2003 door een valpartij zijn laatste kans om Lance Armstrong te onttronen, verspeelde. ‘Ullrich fascineert mij door z’n tegenstrijdigheid’, zegt Hendryckx. ‘Op de fiets is hij een heel stijlvol renner, maar altijd nekt hij zichzelf door zijn halfamateuristische aanpak. Maar ik kan ook genieten van een renner die helemaal niet als stijlvol bekendstaat. Bijvoorbeeld Jean Robic, die zo vierkant en lelijk ronddraaide.’

Maar zijn die schreeuwerige wieleroutfits geen esthetische horror voor een fotograaf? ‘Het is inderdaad zonde. Denk maar aan de gele trui. Vroeger was dat gewoon een gele trui met enkel de initialen van de organisator, nu is dat een bollenwinkel. Maar er zijn ook mooie truitjes. De bruin-zwarte Molteni-truitjes van Eddy Merckx in de jaren zeventig waren heel sober en ongewoon voor hun tijd. En ondanks het schreeuwerige fuchsia zijn de T-Mobile-truitjes van Jan Ullrich ook best stijlvol.’ Bovendien biedt Frankrijk volgens Hendryckx een groter esthetisch genot dan andere landen. ‘Frankrijk is zo divers, en dat zie je dankzij de Tour. Elke dag een rit in een nieuw decor. Dan eens langs de zonnebloemen, een andere keer door het woeste Bretagne. Zelfs de Alpen en de Pyreneeën verschillen van elkaar. Daar kan ik uren van genieten.’

Meesterlijke streken Reeks over grote meesters uit de schilder- en beeldhouwkunst, met vandaag een portret van Marcel Duchamp (16.05 – Ned1) Beroemd of Berucht Documentaire over leven en carrière van Hollywoodactrice Jodie Foster (19.15 – Vitaya) To Be or Not to Be ** Alan Johnson, VS 1983. Het spoor van Ernst Lubitsch’ klassieke antinazivaudeville uit 1942 wordt vrij trouw gevolgd in deze remake met Mel Brooks en zijn vorig jaar overleden vrouw Anne Bancroft, maar – hoe kan het anders – de belevenissen van een theatergroep in bezet Polen zakken al snel tot het niet altijd even geïnspireerde niveau van een ruwe Brooks-farce (15.15 – VTM) Trainspotting *** Danny Boyle, 1995. Na de grandguignolthriller Shallow Grave pakte Boyle uit met deze harde, pekzwarte komedie over de grimmige roetsjtocht van vier Schotse lads uit Edinburgh, onder wie Ewan McGregor die in een wc-pot verdwijnt, richting onderling verraad en heroïneverslaving. De cultroman van de gewezen Londense punker Irvine Welsh wordt in de getalenteerde handen van Boyle een visueel sensationeel en stijlrijk embleem van Cool Britannia. (22.50 – VT4) L’enfance nue ** Maurice Pialat, FR 1968. Het vroege werk van laatbloeier Pialat – hij was 43 toen hij zijn eerste langspeler draaide – geniet bij ons zeker niet de bekendheid van zijn latere films zoals Van Gogh of Sous le soleil de Satan. Onterecht, want de invloedrijke, gecontesteerde Pialat – een favoriet van de Dardennes – had een heel integere kijk op de filmkunst, zoals blijkt uit dit door en door realistische portret van een weesjongen in het arme noorden. (01.35 – Arte)

Hans Van Goethem