MET DE REM OP DE RAMP. IN DE NIEUWE SKATEGAME VAN TONY HAWK LOOPT ALLES NATUURLIJK OP WIELTJES. MAAR WAT NIEUWIGHEDEN BETREFT MOCHT HET TOCH NET IETSJE MEER ZIJN.

(PS2, XBOX, GC, PC)

Tony Hawk’s Underground 2 ***

Levende legendes hoeven niet altijd klagerige senioren te zijn. Tony Hawk, bijvoorbeeld, maakt al op zijn 36e deel uit van het exclusieve clubje der onsterfelijke sporthelden en verkeert nog in uitstekende conditie. De Amerikaanse topskater dankt zijn faam aan zijn uitzonderlijk technisch talent op de plank, dat zich onder andere manifesteert in zijn bovenmenselijke 900°-draai boven de ramp. Knap, maar voldoende om de wereld te veroveren?

Dat Hawk vandaag bijna evenveel fans telt als Michael Schumacher, heeft hij te danken aan zijn optreden in de uitmuntende skategame met zijn naam. Sterk als sporter, onoverwinnelijk als spelletjesheld. Een hemelse lofzang maakt de afdaling naar de (virtuele) realiteit van Tony Hawk’s Underground 2 echter onvermijdelijk een ontgoocheling. In mensentaal: enkele onvergetelijke vroegere edities van de avontuurlijke sportgame annex sportieve avonturengame maken dat we vandaag enkel enthousiast kunnen worden over een topper die over de hele lijn 10 op 10 scoort. Zo’n wereldwonder is Tony Hawk’s Underground 2 (in feite al nummer 6 in de reeks) niét. Erg? Neen. Mag het ook iets minder zijn? Ja. We vervelen ons geen seconde tijdens de doldwaze avonturentocht van Hawk, we schaven onderweg onze skills bij en we proberen de weg te vinden in een hilarisch idioot wegwerpverhaaltje. Onze reisgezel is de prettig gestoorde Bam Margera, bekend als toegewijd brokkenmaker in de MTV-serie Jackass en goed voor een dubbele portie plezier.

De gameplay en graphics voldoen aan de verwachtingen, wat we bedoelen als compliment én als kritiek. Dat het beeld durft haperen tijdens hyperhectische scènes, we nemen het er met de glimlach bij. Zoals gezegd, het mag best iets minder dan perfect zijn. Maar we verwachten wél een hoop leuke nieuwigheden als beloning voor zoveel mildheid. Nieuwigheden die de Hawk-drijvers slechts sporadisch bovenhalen, waardoor we aan het einde van de rit met gemengde gevoelens zitten. Komt er na zes games in evenveel jaar misschien sleet op het succes? We krijgen bij momenten de indruk dat de wonderboys van productiehuis Neversoft het zelf niet meer leuk vinden. Een bedenking die hen hopelijk aanzet om volgend jaar opnieuw voluit te gaan. Bart Vandormael

Bart Vandormael