Na Portugal en Griekenland is Tom Helsen nu ook al big in Polen, Rusland en Oekraïne – gelukkig kan hij zich nog vrijmaken voor de Lokerse Feesten en Marktrock. Zijn culturele helden: de Red Hot Chili Peppers, The Afghan Whigs en Peter Greenaway.

Aan je jongste plaat ‘Hilite Hotel’ te horen, zit je op een elektronicatrip.

Ik was mijn akoestische gitaar wat beu. Toen we de songs aan het arrangeren waren, had ik net Blue Lines van Massive Attack gekocht. Ik kende voordien alleen Unfinished Sympathy, maar werkelijk alle nummers van het album zijn geweldig. De klank van die geprogrammeerde drumbeats heeft me geïnspireerd.

Terstond ook de rest van hun back- catalogue gekocht?

Niet echt. Ik koop eigenlijk niet zoveel platen, ik luister vooral naar de radio. Ik heb wel ooit eens een ernstige Bob Dylanverslaving gehad: ik moest en zou alles van ‘m lezen en op plaat hebben. Die blinde adoratie is wat over nu.

Voor ‘Vadermoord’ waagde je je vorig jaar aan een reeks covers van Tom Waits, een andere held van jou.

Dat was geen groot succes. Soms kan je uit respect beter van de originelen afblijven, als je er niks aan kan toevoegen. Waits vind ik vooral goed in zijn eenvoudige songs op The Early Years en Closing time. Zijn noisy experimenten met zelfgebouwde instrumenten vind ik maar niks.

Wat is de plaat van je leven?

Zonder twijfel Gentlemen van The Afghan Whigs. Stuk voor stuk prachtige songs, die qua sfeer naadloos in elkaar overvloeien. Die plaat straalt een soort gloed uit. Maar vraag me geen songtitels, ik kan die toch niet onthouden.

The Afghan Whigs maakt niet de radiovriendelijke drieminutenpopsongs die jij schrijft.

Nee, hun nummers missen de vaste strofe-refreinstructuur. Zo zie je maar, ik luister niet alleen naar poppy toestanden. Een 8 minutenschijf met een killer riff gaat er ook in. Al kan ik Justin Timberlake en Michael Jackson evenzeer appreciëren.

Wie speelt in je ultieme gelegenheidsband?

John Frusciante op gitaar en Flea op bas. Nu ik erover nadenk: alle Red Hot Chili Peppers, die gasten zijn muzikaal ongelofelijk straf. Hun beste plaat, Blood Sugar Sex Magic, is helemaal gemaakt zonder samples of studiotrucs. Indrukwekkend.

Schuilt er een filmkenner in Tom Helsen?

De klassiekers ken ik niet, maar de laatste 20 jaar volg ik de cinema wel van dichtbij. The Cook the Thief His Wife & Her Lover van Peter Greenaway is mijn lievelingsfilm. Het macabere sfeertje, die griezelige soundtrack: keer op keer bezorgt me dat rillingen. Lost in Translation heeft ook zo’n een perfecte sfeerschepping. Ook de films van Paul Thomas Anderson – o.a Magnolia en Boogie Nights – scoren bij mij hoog.

Lees je wel eens een boek?

Het laatste boek dat ik gelezen heb, moet Jan Zonder Vrees geweest zijn. Een jeugdboek op niveau van het eerste middelbaar, maar ik maakte er bij wijze van statement in het vijfde middelbaar een boekbespreking over.

En je spreekbeurten gingen over Sandra Kim?

Nee, over de Red Hot Chili Peppers! Ik hoef eigenlijk de nieuwe biografie van Anthony Kiedis niet meer te lezen. Ik ken al hun drugs-, groupie- en rock-‘n-rollverhalen al.

Tom Helsen speelt op 5 augustus op de Lokerse Feesten (3 tot 12 augustus, www.lokersefeesten.be) en op 10 augustus op Marktrock (10 tot 12 augustus, www.marktrock.be). www.tomhelsen.be.

Thijs Demeulemeester