Thijs Feuth

© Eeva Feuth / GF

1 Een terugkerend thema in je boeken is de spanning tussen de mens als gemeenschapsdier en zijn drang naar individuele vrijheid. Je bent zelf een naar Finland uitgeweken Nederlander die ook een tijdje in Afrika heeft gewerkt. Is het een persoonlijk thema?

Thijs Feuth: Ik denk inderdaad dat het escapisme en de cynische afkeer van de maatschappij die uit mijn boeken opklinkt een rode draad vormt in mijn leven. Ik wil me niet aan de maatschappij onttrekken, maar ik heb ook de neiging niet om erin te verdwijnen. Toen ik pas in Finland was, ervoer ik een enorme vrijheid. Het drukke Nederlandse leven viel van me af en dat voelde goed. Mijn vrouw en ik hebben net een dochtertje en we vragen ons af hoe het nu verder moet. Moeten we in het zuiden van Finland blijven, waar we nu wonen, of moeten we terug naar Lapland, waar we vroeger woonden? Of wordt het toch weer Afrika? Dat blijft spelen.

2 Je bent arts. Met dat beroep kun je je toch nooit helemaal aan de gemeenschap onttrekken?

Feuth: Inderdaad. En dat sociale gegeven komt mijn praktijk ook ten goede. De tijd dat een arts iemand was die lichamen opkalefaterde, is voorbij. We zitten vaak met een individuele behoefte van een patiënt die losstaat van het puur lichamelijke. Veel van mijn werk heeft te maken met oudere mensen met een verminderde weerstand, die daardoor vatbaarder zijn voor ziekte. Onze maatschappelijke regels zijn dan niet meer vanzelfsprekend, omdat die mensen klaar zijn om afstand te nemen van het leven. Ik wil daar als arts bij helpen en daarom informeer ik bij mijn patiënten ook naar hun algemeen welbevinden, en niet alleen naar wat hen fysiek scheelt. Het gaat over zingeving, denk ik.

3 Net als je boek, dat me een filosofische zoektocht lijkt naar wat het betekent om een mens met een lichaam en een geest te zijn. Wat heb je uiteindelijk van die zoektocht opgestoken?

Feuth: Het boek in wording is met me meegereisd, de halve wereld rond. Het is daardoor een filosofische landkaart van mijn eigen leven geworden, van de zaken die ik belangrijk vind en de wijze waarop ik mijn leven wil inrichten. Het cynisme van JP zit in iedereen, denk ik, als middel om maatschappij en individu in evenwicht te houden. En dus ook in mij, en daar is niets fouts aan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content