THE SMALL FACES

THE SMALL FACES. Grote meneren.
Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

Small Faces ***

Ogden’s Nut Gone Flake ****

Rock

Immediate / Charly

WAT?

Zomer 1965. Het halve Britse journaille trekt naar de Côte d’Azur op kosten van Don Arden, de even beroemde als beruchte muziekmanager en vader van Sharon Osbourne. Arden wil er het persvee laten kennismaken met The Small Faces, een nieuwe Britse groep die meespeelt in een toekomstige prent van Brigitte Bardot. Eenmaal terug in Albion blijkt er van die film met B.B. geen sprake te zijn, maar The Small Faces hebben toch maar mooi in alle dag- en weekbladen gestaan en hun debuutsingle What’cha Gonna Do About It stoot moeiteloos door tot de Top 20. Die Arden toch!

Twee jaar later tekenen diezelfde Small Faces bij Andrew Loog Oldham – de manager van The Stones – en brengen ze hun tweede plaat uit. Het titelloze werk wortelt nog steeds in dezelfde bad ass grooverock en furieuze rhythm & blues van hun debuut, maar is duidelijk ook geïnjecteerd met experimentele psychedelica en opzwepende soul à la Stax. Hence: samen met opvolger en conceptplaat Ogden’s Nut Gone Flake, die volgende maand wordt heruitgebracht, is deze reissue van Small Faces verplichte kost voor elke mod.

GEPREZEN OF VERGUISD?

Small Faces verzuipt nog in de tsunami genaamd Sgt. Pepper’s die in ’67 over de wereld rolt, maar met singles als Lazy Sunday en Afterglow is Ogden’s Nut Gone Flake in ’68 wél een commercieel succes.

EN VANDAAG?

Beide platen worden heruitgebracht in respectievelijk een dubbele en driedubbele deluxe edition met een mono- en stereoversie die ook nog eens wordt aangevuld met extra singles – Here Come The Nice! Itchycoo Park! Tin Soldier! – en alternate takes. Kortom: dat The Small Faces vorige maand werden opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame is nog te weinig eer.

CUI BONO?

In de eerste plaats Ron Wood en Rod Stewart, die na de split Ian McLagan, Ronnie Lane en Kenney Jones aan boord hesen en hun groep een tikje pretentieus The Faces noemden. In de tweede plaats Peter Frampton, die met frontman Steve Marriott de groep Humble Pie oprichtte. En aan zowat alle Britse mods en rockers, van The Jam over Blur en Oasis tot The Stone Roses en Supergrass: jullie moesten die I’m not worthy’s al aan het prevelen zijn!

VINCENT BYLOO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content