The Orielles

Elke generatie – in de popmuziek is dat: elk nieuw schooljaar – zijn Orielles. Namelijk: zo’n onbespoten gitaargroepje dat zich nét iets onorthodoxer en ravissanter voordoet dan de rest. Voor velen zal het later bij de janglepop van Blue Suitcase (Disco Wrist) of de zwoele weemoed van Borrachero Tree zalig terugblikken zijn naar die eerste kus of e-sigaret. Het jonge trio uit het Britse Halifax pakt uit met een even charmant, naïef als schrander debuut. Hier wordt popartkunstenaar David Hockney genoemd, daar de hoed afgenomen voor filmregisseur Yorgos Lanthimos, elders naar fluiten, belletjes of bongo’s gegrepen. Maar ondanks snuifjes exotische funk, disco en sixties-meidenpop benutten The Orielles nog niet hun volle potentieel: eenzijdigheid doet de zaak sputteren als een waterslang vol luchtbellen.