Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Scott Frank met Joseph Gordon-Levitt, Jeff Daniels, Matthew Goode, Isla Fisher, Carla Gugino

Samen met Ben Whishaw en Michael Pitt moet Joseph Gordon-Levitt zowat de interessantste leading man van zijn slacker-generatie zijn. Wie daar na Gregg Araki’s pedofiliedrama Mysterious Skin en de stevige teenage-noir Brick nog meer bewijzen van wil, verwijzen we naar The Lookout. Wat deze karaktergedreven heistmovie boven de middelmaat verheft, is namelijk de alweer subtiele en akelig overtuigende vertolking van Gordon-Levitt, die hier zonder in pathetische Rain Man-tics te vervallen een jonge ex-footballster neerzet die sinds zijn auto-ongeval met geheugenverlies, schuldcomplexen en andere mentale issues kampt.

Het is dan ook door Gordon-Levitts trieste blik dat de doorgewinterde Hollywoodscribent en debuterende regisseur Scott Frank zijn misdadige verhaal uiteendoet: een Elmore Leonardafkooksel van het meer geïnspireerde soort dat na een oerdegelijk eerste uur helaas eindigt in een dodelijke maar bovenal dodelijk banale overvalsequens. In een notendop: Chris Pratt (Gordon-Levitt) hokt samen met zijn blinde buddy Lewis (Jeff Daniels) en werkt ’s nachts als conciërge van een kleinsteedse bank. Hij laat zich door enkele hippe gangsters verleiden om als lookout te fungeren bij de overval die ze hebben gepland. Hoofdintrigant met dienst is de welbespraakte pretty boy Gary Spargo (Hollywoodgeile Brit Matthew Goode, bekend uit Match Point) die de timide, licht verstandelijk gehandicapte Chris terug in zichzelf doet geloven middels gladde praatjes en sletterige vriendinnetjes. Die nieuwe entourage staat in schril contrast met Chris’ steenrijke familie, die hem sinds zijn ongeval als een paria en een genetische mislukking behandelt.

Wie de onbevredigende en compleet van de pot gerukte pay-off – waarin plots meer clichés passeren dan in de gemiddelde donkere kamer – door de vingers ziet, ontdekt een mooie, aparte parabel over schuld en boete, doorspekt met cinefiele referenties: van de naar Memento knipogende notities die Chris maakt om zijn gedachten te ordenen, tot de licht idiote, zo uit Fargo weggelopen agenten die de kille, ondergesneeuwde decors bevolken. Bovendien omringt Frank zich met goed volk als James Newton-Howard, die voor de gelegenheid een ingetogen score aflevert, en de Canadese cameraman Alar Kivilo, die eerder al de ijselijke fotografie verzorgde van The Ice Harvest, Frequency én Sam Raimi’s exquise caperdrama A Simple Plan, een film die qua look, plot en feel misschien nog het dichtste aanleunt bij dit onevenwichtige maar interessante debuut. Geef toe: er zijn kwalijker referenties denkbaar.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content