Kinks (Deluxe Edition) ****
Kinda Kinks (Deluxe Edition) ***
The Kink Kontroversy (Deluxe Edition) ****
sixtiespop/r&b
Sanctuary/Universal
Kalenderjaar 1964. The Beatles zijn vier koorknapen die uw handje willen vasthouden, The Rolling Stones halen hun satisfaction vooralsnog uit covers van oude bluesnegers. In Noord-Londen molesteert Dave Davies van The Kinks zijn gitaarversterker en vindt aldus de hardrock uit. De riff van You Really Got Me staat in de analen van de muziekgeschiedenis gebeiteld als de oerknal waaruit later de Black Sabbaths en Van Halens van deze wereld ontsproten.
Lennon/McCartney hadden de hits, en de Stones ademden seks uit, maar The Kinks hadden iets anders: agressie! Dat maakte hen niet alleen bij de bakvissen populair, maar ook bij de mods – die dedicated followers of fashion die ’s weekends een robbertje gingen vechten op het strand. De band was het Oasis van hun tijd, met Ray en Dave Davies in de rol van Noel en Liam. Zo hoor je vlak voor Daves gitaarsolo op de originele monoversie van You Really Got Me hoe hij op de achtergrond zijn oudere broer een welgemeend ‘fuck off!’ toewenst – en dat voor een song die Ray destijds op BBC beschreef als ‘it’s love, without using love, dove and all that – a lovesong with a beat’.
Zulke vergiftigde, gejaagde liefdesliedjes zijn goed vertegenwoordigd op deze eerste drie langspelers van The Kinks, nu afzonderlijk heruitgebracht, telkens met alle tussentijdse singles, ep’s en outtakes als bonus. Tussen de obligate Motown- en bluescovers hoor je hoe Ray Davies tijdens de anticonformistische sneer A Well Respected Man en het door Dylan beïnvloede Where Have All The Good Times Gone de scherpe pen slijpt waarmee hij later de Britse tijdsgeest zo briljant wist te vatten. De oudste Davies schreef ook hits op bestelling, zoals de sensuele sleper This Strange Effect waarmee Dave Berry in 1965 een dikke hit scoorde. De versie van The Kinks is een van de leukere extra’s hier, net als de originele demo van I Go To Sleep, in 1981 een single voor Davies’ toekomstige eega, Chrissie Hynde van The Pretenders.
Dat Ray Davies en zijn kinky lads uit de pas lopende punks avant la lettre waren, bewees hij echter al in 1966 met I’m Not Like Everybody Else, B-kant van de single Sunny Afternoon: ‘I don’t want to ball about like everybody else/And I don’t want to live my life like everybody else/And I won’t say that I feel fine like everybody else/’Cause I’m not like everybody else.’ Alsof ze wilden zeggen: ‘Handjes vasthouden? Niets van!’
(J.B.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
