Films: van 0 tot **** Extra: **** (20th Century Fox Home Entertainment; de tijdelijk te verkrijgen James Bond Monster Box bevat de 19 officiële 007-films; alle films zijn ook aantrekkelijk geprijsd afzonderlijk te koop)

Dat de Bondfilms ongelijk van kwaliteit zijn, is een understatement dat de geheim agent tussen het debiteren van twee double entendres door zelf zou kunnen smaken. Sommige films zijn inderdaad ware beproevingen. Hebt u al eens geprobeerd om Moonraker of Octopussy uit te kijken? Maar ongeacht de wisselvallige kwaliteit zal de fan ze allemaal willen bezitten. Een Monster Box over het grootste triviafenomeen van de moderne tijd is inderdaad een must voor volledigheidsmaniakken. Voeg daarbij dat zelfs de slechtste aflevering volgestouwd zit met extra’s (bioscooptrailers, making of, videoclips, minidocumentaires, audiocommentaren, ontledingen van actiescènes, originele tv- en radiospots, fotogalerij, storyboards, originele radio-interviews, achtpaginaboekje met blik achter de schermen) en u hebt geen enkel excuus meer.

Weinig Bondfilms, zeker na de klassieke periode met Sean Connery, kunnen op tegen hun making of. Bij deze formulefilms bij uitstek levert de retrospectieve documentaire het royaal geïllustreerde en geannoteerde recept. En dat is vaak boeiender dan de hoofdschotel.

Scenarist Tom Mankiewicz legt uit hoe hij voor de eerste Roger Moore-Bond Live and Let Die de schrijfstijl die voor Connery werd gehanteerd, volledig moest laten varen. Uit de documentaire over The Man With the Golden Gun blijkt dat Cubby Broccoli al een stunt bestelde (de auto die kantelt in de lucht) nog voor hij wist hoe die in de film te gebruiken, wat veel zegt over hoe de Bondfilms worden geconcipieerd. In Inside Octopussy jammert iedereen over het tragische ongeval met een stuntman om er meteen aan toe te voegen dat the show must go on. En in de Living Daylights-docu wordt uitgelegd waarom Pierce Brosnan toen nog achter het net viste (hij kon zijn contract niet verbreken voor de tv-serie Remington Steele), zodat tweede keus Timothy Dalton nog twee afleveringen mocht invallen.

Vaak wordt er ingegaan op details die voor de Bondfanaat onweerstaanbaar zijn, zoals de montage in de Thunderball-‘making of’ van de minieme verschillen (in muziek en dialoog) tussen verschillende releaseprints, waarvoor niemand echt een verklaring heeft. En in de documentaire van Diamonds Are Forever wordt gedemonstreerd hoe de filmmakers de grove continuïteitsfout in de fameuze autostunt (Bond begint de stunt op zijn rechterwielen, maar komt op zijn linkerwielen het steegje in Las Vegas uit) probeerden te camoufleren.

We vernemen niet alleen alles over de films, maar ook over de kleurrijke figuren achter de schermen. Zoals over coproducer Harry Saltzman, een showman die in restaurants altijd heel moeilijk deed en legendarisch was voor het retourneren van schotels die hem niet bevielen. Wat zijn partner ‘Cubby’ Broccoli de opmerking ontlokte: ‘Had hij gekund, dan had hij zelfs het Laatste Avondmaal teruggestuurd naar de keuken.’

En natuurlijk zitten de documentaires vol met weetjes en trivia waar de fan zal van smullen. In Inside Dr. No blikt Ursula Andress terug op haar fameuze entree waarin ze als een godin uit de oceaan stapt. Blijkt dat de make-up nauwelijks haar geblesseerde been en gekneusde knie kon verstoppen.

Uit de archieven werden allerlei rariteiten geplukt, zoals de Engelse milk board commercial voor Live and Let Die. Jammer genoeg zijn er weinig geschrapte scènes uit de beginjaren. Wat zou de Bondofiel niet overhebben voor de dertig minuten die op aandringen van de producers uit You Only Live Twice werden verwijderd?

door Patrick Duynslaegher