In een van de laatste films van Derek Jarman – hij overleed in 1994 aan de gevolgen van aids – verweeft de relnicht van de Britse queer cinema het aardse en het verhevene, kunst en kitsch, Bijbelse metaforiek en gayiconografie radicaal. Het resultaat is een visuele stream of consiousness over liefde, lijden en lust, met zijn muze Tilda Swinton (die haar carrière in de avant-gardekliek van Jarman begon) als de Madonna die door paparazzi lastig gevallen wordt. Aids als symptoom van epidemische tijden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
