23.25 – Canvas

Maar 124 seconden had de zwarte Amerikaan Joe Louis nodig om nazikampioen Max Schmeling op 22 juni 1938 tegen de grond te krijgen, de meest legendarische twee minuten en vier uit de boksgeschiedenis. In de anderhalf uur van The Fight wordt benadrukt hoe dit gevecht in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog de persoonlijke strijd tussen de twee sportieve vechtersbazen oversteeg en tot een krachtmeting tussen twee ideologieën uitgroeide. Schmeling versus Louis werd Het Derde Rijk versus het Westen.

Het moet gezegd: twee jaar eerder had Max Schmeling diezelfde Joe ‘Brown Bomber’ Louis nog knock-out geslagen, tot dan de enige nederlaag uit diens carrière. Toen Louis in 1937 wereldkampioen werd, weigerde hij net daarom ‘ champ’ te worden genoemd voor hij Schmeling had gevloerd. De gevraagde revanche werd al gauw méér dan een simpel bokspartijtje: 70.043 mensen woonden de kamp bij in het volgepakte New Yorkse Yankeestadion, nog eens miljoenen luisteraars volgden het gebeuren over de radio en zowel Adolf Hitler als president Franklin Roosevelt vuurden hun respectieve mannetje aan. Die laatste zou Louis aangespoord hebben met de woorden: ‘Joe, we hebben spieren als de jouwe nodig om Duitsland te verslaan’. Van Schmeling werd dan weer gezegd dat zijn prijzengeld zou worden gebruikt om nog meer Duitse tanks te fabriceren.

Maar echt opgezet was Max Schmeling niet met zijn status als naziheld. Hij was geen sympathisant van Hitler en heeft steeds geweigerd lid te worden van diens fascistische partij. Dat hij tijdens gevechten in Amerika vertegenwoordigd werd door een jood was dan ook een doorn in het oog van de toenmalige autoriteiten. Gevochten voor Duitsland heeft-ie wel, maar aan oorlogsmisdaden heeft hij zich volgens de Britse militaire overheid nooit schuldig gemaakt. Sterker nog: tijdens de beruchte Kristalnacht van 9 op 10 november 1938 verborg hij twee joodse tieners zodat ze aan de dood ontsnapten. Bovendien zijn Louis en Schmeling na hun carrière zelfs goede vrienden geworden. Nadat Schmeling in Duitsland de eerste naoorlogse Coca-Colafabriek had gekocht, steunde hij zijn Afro-Amerikaanse maat financieel. In 1981 zou hij zelfs gedeeld hebben in de kosten van diens begrafenis én droeg hij mee de kist. Zelf stierf hij in 2005, de annalen ingaand als een humane man en de verliezer van de match die zogezegd de ondergang van nazi-Duitsland voorspelde.

(B.D.C.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content