Elke dag, 22.10 – Comedy Central

Sinds enkele weken kunt u op de Vlaamse buis ook genieten van The Daily Show, de satirische talkshow waarin gastheer Jon Stewart op onnavolgbaar scherpe wijze de Amerikaanse politiek en media fileert. In de lofzangen op het programma gaat het gros van de aandacht natuurlijk naar Stewart zelf, maar achter hem zit er wel een heel team van producers en schrijvers die elke dag tegen de klok grappen verzinnen. Een van hen is Adam Lowitt, executive producer van The Daily Show, zelf stand-upcomedian en – aldus zijn website -vader van 34 kinderen bij zeven vrouwen.

Je bent bij The Daily Show begonnen nadat je er stage had gelopen. Hoe ging dat?

ADAM LOWITT: Het enige wat ik me nog van dat gesprek herinner, was dat ik daar zat en dat ik mensen in een professionele omgeving zag rondlopen in shorts. In shorts! Een plek waar mensen shorts mochten dragen en toch betaald worden, dat was een plek waar ik wilde werken. (lacht)

Ondertussen ben je executive producer. Wat betekent dat concreet?

LOWITT: Het klinkt spannender dan het is, want eigenlijk heb ik niet zo gek veel in de pap te brokken. We verzamelen informatie, we bespreken dingen en we nemen samen beslissingen. Maar ik kan dus jammer genoeg niet zeggen wat Jon Stewart moet dragen. Mocht het kunnen, ik zou hem een cape geven. (lacht)

Heb je je na al die jaren een idee gevormd van het profiel van de Daily Show-kijker?

LOWITT: In alle eerlijkheid: ik denk dat werkelijk iedereen kijkt. Bij opnames kun je een negentigjarige zien zitten naast een knul van twintig en daarnaast weer een koppel veertigers. Mijn ouders kijken elke avond en zij zijn de zestig gepasseerd.

Onlangs gingen jullie nog in de tegenaanval toen conservatieven beweerden dat het extreem koude winterweer in de VS bewijst dat de opwarming van de aarde een fabeltje is. Mag ik The Daily Show een nieuwsprogramma met een missie noemen?

LOWITT: Wij proberen in de eerste plaats een grappige show te maken vanuit een standpunt dat we zelf interessant vinden. We proberen niet educatief te zijn of zo. We willen wel de mensen voldoende bijbrengen opdat ze de grappen die we maken zouden begrijpen, maar we zijn geen geschiedenisles op school. Daarna doen de mensen ermee wat ze willen.

In Frankrijk is er nu heel wat ophef omtrent de verboden show van komiek Dieudonné M’Bala M’Bala. Die show zou antisemitisch en racistisch zijn. Zijn er volgens jou grenzen aan humor?

LOWITT: Ik ken dat specifieke geval niet, maar in het algemeen zou ik zeggen: er is geen grens. Je moet voor jezelf bepalen waar die grens ligt en je moet ook bereid zijn om de gevolgen daarvan te dragen, zoals negatieve reacties. Humor is een vrije markt, maar wees dan wel bereid open te staan voor anderen. Het is niet omdat jij iets niet beledigend vindt dat anderen er niet door beledigd kunnen zijn. En dat gaat verder: vandaag de dag moet je ook rekening houden met mensen die via sociale media reageren op iets dat ze misschien niet zelf gezien hebben of waarvan ze de details niet kennen.

GEERT VERHEYEN