OBJECTION, YOUR HONOR! – Robert Redford houdt Amerika een spiegel voor met ‘The Conspirator’, een rechtbankdrama over de moordenaars van president Lincoln.
Robert Redford met Robin Wright, James McAvoy, Evan Rachel Wood.
Op zijn 75e zou Robert Redford rustig kunnen rentenieren op zijn landgoed in Sundance, Utah, maar de blond(grijze) veteraan wil nog te graag enkele zieltjes bekeren. Niet alleen breekt hij een lans voor de independentcinema, waarvoor hij in zijn thuisstad zelfs een festival oprichtte, maar ook voor de goede zaak in het algemeen. In het geval van Redford bevindt die zich doorgaans aan de linkerzijde van het politieke spectrum.
De les die hij je in zijn achtste langspeler als regisseur wil meegeven, is dat een democratie, zelfs na een nationale tragedie, haar grondbeginselen moet honoreren, wil ze legi-timiteit bezitten. Hoewel Redford daarvoor de geschiedenis induikt en bij de moord op president Lincoln in 1865 uitkomt, is het duidelijk hedendaags Amerika dat in de beklaagdenbank wordt gezet. Je hoort hem nog net niet de termen ‘war on terror’ en ‘ Guantanamo’ souffleren.
De moord op Lincoln – founding father van de moderne Verenigde Staten – werd al tientallen keren verfilmd, maar Redford zoomt vooral in op het proces. Daar werd onder meer Mary Surratt (Robin Wright) ter dood veroordeeld, hoewel het twijfelachtig was of de 41-jarige pensionuitbaatster van het complot op de hoogte was, ook al gaf ze dan onderdak aan Lincolns beul John Wilkes Booth en de andere confederale samenzweerders.
Ja, de cast staat aandoenlijk ernstig te acteren en Redford laat met een fraaie clair-obscurfotografie geen historisch detail onbelicht. Toch werkt The Conspirator meer als een actuele geschiedenisles dan als een meeslepend rechtbankdrama. Een Twelve Angry Men met stoofhoed is het dus niet geworden; wel een rustiek geregisseerd staaltje Hollywooddidactiek met James McAvoy als Surratts idealistische advocaat annex burgerrechtenactivist avant la lettre en Robin Wright als catatonische martelares.
Nooit kan de kijker zich van de indruk ontdoen dat Redford zijn personages enkel gebruikt als vehikels om er zijn contemporaine thematiek op te projecteren. Gelukkig weet hij daarbij wel de stroop- en preekfactor aardig in te tomen. Bovendien zijn er ergere dingen dan een film die zich zo op zijn inhoud en ideeën concentreert dat hij pardoes vergeet te engageren en entertainen, zeker in het huidige Hollywood, waarin films zónder inhoud en ideeën schering en inslag zijn.
DAVE MESTDACH
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
