Met rollen in The Yards, Gladiator, Walk the Line, The Master en Her is Joaquin Phoenix (40) niet alleen een van de meest flegmatieke leading men van zijn generatie, Hij is ook een van de meest grillige en onvoorspelbare. En dat niet alleen voor de camera, zo blijkt.
Ook in het echt is hij – hoe zullen we het uitdrukken? – een beetje raar, zoals bleek toen we hem probeerden te interviewen over zijn rol in Inherent Vice. Een voorbeeld.
Kende je het werk van Thomas Pynchon?
JOAQUIN PHOENIX: Nee.
Wanneer heb je het ontdekt?
PHOENIX: Toen Paul me het boek gaf.
En wat vond je ervan?
PHOENIX: Goed.
Waarom precies?
PHOENIX: Omdat ik het graag las.
En waren daar redenen voor?
PHOENIX: Persoonlijke redenen.
En mogen we die kennen?
PHOENIX: Nee, want dan zijn ze niet persoonlijk meer.
Ook op vragen over de opnames, over Anderson, over zijn rollenkeuzes en over de jaren zeventig komt Phoenix – een mix van verlegenheid, arrogantie en puberale nukkigheid – niet verder dan wat vrijblijvend gewauwel.
Zijn eerste, echte antwoord komt er pas, na de nodige ongemakkelijke stiltes, op de vraag of hij Inherent Vice ondertussen heeft gezien: ‘Ja. Ik had geen enkele film van mezelf gezien tot The Master, maar Paul dwong me om die te bekijken. Sindsdien heb ik ze allemaal gezien. Ik kan niet zeggen dat ik ervan hou. Ik zie mezelf niet graag bezig. Je let vooral op de fouten. Maar je leert eruit. Hoop ik toch.’
Ook wanneer we hem vragen of hij vertrouwd was met de hippiecultuur lijkt hij even zijn harnas te lichten. ‘Ik weet dat de mythe al lang de ronde doet dat mijn ouders communeleden waren (ze waren een tijdje lid van de sekte Children of God, nvdr.), maar toen ik zes was, werkte mijn moeder als secretaresse bij tv-zender NBC. Wat – geef toe – niet erg hippie is. Mijn ouders waren alternatief, dat wel. Maar het is niet omdat ze sandalen droegen en iets anders zochten in het leven dan een nine-to-five job dat het hippies waren. Voor sommigen was het feit dat ze hun kinderen rare namen gaven (zijn overleden broer heette River, zijn zussen heten Rain, Summer en Liberty, nvdr. ) al voldoende om hen freaks te noemen. Half Hollywood geeft zijn kinderen tegenwoordig verzonnen namen.’
Als we verder gaan over zijn familie, valt Phoenix echter meteen weer stil. En ook over zijn carrièreplannen, over James Gray, over Woody Allen, met wie hij ondertussen heeft samengewerkt, en over die ene videoclip die hij regisseerde (‘Gênant slecht. Ik heb hoegenaamd geen regietalent’) wil of kan hij niks zinnigs melden. Waarop hij na tien minuten, oftewel vijftien eerder dan voorzien, plots rechtstaat en zegt: ‘Thank you very much. Nice talking to you.’ Vrij naar Forrest Gump: life is like interviewing Joaquin Phoenix, you never know what you’re gonna get.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
