Zullen wij, jaren na datum, eindelijk uit de kast komen? Is het niet tijd om schoon schip te maken in ons bezwaarde gemoed? Hier komt het: wij hebben nog bij Lernout & Hauspie gewerkt. Tien eindeloze maanden aan den IJzer gezeten, meneer, tot de navel onzer harsens in het slijk. Doffe armoe was het, maar de sfeer in Ieper was onbetaalbaar. Wein, Weib und Gesang, maar ook ontzettend veel gelachen. Vooral met Bart en Greet, de twee partners in crime in ons hok, die samen de spectaculairste verzameling internetfilmpjes en -foto’s hadden aan deze kant van de zedenwet. Gevaarlijke brol, hoor, die e-mailattachments. Zo hadden we schitterende prentjes binnengekregen van het Thaipusamfestival in Maleisië, waar enkele duizenden hindoes boete doen door breinaalden door hun hoofd te prikken. In dat piëteitsvolle gezelschap zitten er altijd wel een paar gladjanussen, die voor de sport een spade, een Colt.45, een zaag of een benzinepomp door hun wang boren. Door een kleine vergetelheid hebben wij een collectie van die vakantiekiekjes doorgestuurd naar heel de afdeling Asia Pacific van Lernout & Hauspie. Die nacht hebben wij niet veel geslapen, een vel Temesta ten spijt.

Ondanks al die inspanningen waren we bij het ochtendgloren niet ontslagen, wat niet gezegd kon worden van Jaak Van Assche, die om vergelijkbare redenen in de eerste aflevering van Het eiland zijn kartonnen doos mocht vullen. Een schoon eresaluut aan De Collega’s, voorwaar, en Van Assche was als acteur met het hoogste vetzakkerijgehalte van Vlaanderen perfect gecast. De Collega’s revisited dus? Neeneenee, suste de persdienst van TV1. ‘En dit is al evenmin een vervolg op In de gloria, dit is een sitcom’, schreeuwde regisseur Jan Eelen van op de VRT-toren, maar verder dan het hok van de parkeerwachter droeg zijn stem niet.

Heeft hij die blijde boodschap ook op de set verkondigd, vraagt een mens zich af. Wim Opbrouck en Frank Focketyn kunnen zich blijkbaar niet losmaken van hun verleden bij In de gloria en Vaneigens, respectievelijk als bullebak en eeuwige sul, en Tom Van Dyck rijdt zich onder zijn opzichtige pruik vast in overacting. Alleen Dirk Van Dijck slaagt erin om zijn rol meer diepgang dan een kajak te geven. Ligt dat aan het script, dat nog zoutlozer is dan de patatten van De Witte van Zichem? Voor een deel wel. De serie afdoen als een verzameling sketches zou wel erg oneerbiedig zijn, maar voor een sitcom ware het fijn als er een plot voorhanden was geweest.

Eelen speelde hoog spel, en het ziet ernaar uit dat hij niet zal winnen. In de gloria, eertijds uitgezonden op Canvas, is een klassieker van de fake reality-tv geworden. Korte tranches de vie, echter dan echt, en op hun sterkst als de acteurs kort werden aangebonden. Blijkbaar kon dat niet op TV1, dus werd er een scheut slapstick en grollen over pornosites en winderigheid bijgekapt. Veel meer is er niet nodig om een opvolger van FC De Kampioenen te maken, lijkt het wel. ‘Lach de lach der dwazen! Niveau nihil, jong, nihil!’, schimpte het (overigens schitterende) personage Sammy bij al die platheid. Eelen heeft nog vier weken om hem ongelijk te geven.

door Bart Cornand

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content