Het lijkt vreemd in een tijd waarin er alsmaar kanalen bijkomen op televisie, maar blijkbaar is de afstandsbediening een van de minst gebruikte apparaten in de woonkamer. Wie de Vlaming in de vooravond naar zijn zender kan lokken, heeft immers veel kans dat die de volgende uren blijft hangen – in bewuste of onbewuste toestand. Vandaar dat VTM of VijfTV sinds kort alles op alles zetten om de versterkte vesting genaamd Blokken aan te vallen, met de dagelijkse quizshows 1×70 (VTM) en Te Nemen Of Te Laten (VijfTV).

Quiz is misschien een te gewichtig woord voor Te Nemen Of Te Laten: dat impliceert immers dat je iets moet weten of kunnen om met een prijs naar huis te gaan, een basisidee dat ik niet terug heb kunnen vinden in de eerste afleveringen. Van de 22 kandidaten die aan de start komen, mag er iedere dag één op zoek gaan naar 200.000 euro. Niet door vragen te beantwoorden, maar door willekeurig dozen met geldbedragen te openen, in de hoop dat de doos waarmee hij of zij uiteindelijk eindigt de hoofdprijs bevat (of een ander geldbedrag dat hoog genoeg is om ‘een grote reis’ te financieren). Misschien denkt u nu: Dat ruikt toch verdacht veel naar Miljoenenjacht op VTM? Dat komt dan omdat het hetzelfde programma is, alleen op een andere zender. Als je kijkers wilt afsnoepen, kun je het evengoed doen door elkaar te kopiëren.

Voor de presentatie van Te Nemen Of Te Laten werd Felice bovengehaald, het typetje van Dré Steemans dat met een vrolijk ‘A la prossima volta!’ alle herpositioneringen en opsmukoperaties in het tv-landschap overleeft. Nadat ze bij de VRT vorig jaar lieten weten dat ze toch ietwat uitgekeken waren op de nepitaliaan, verhuisde hij met accent en al naar VijfTV. Tussen twee bedrijven door vertelt Steemans altijd in interviews dat hij uitgekeken is op zijn alter ego, maar het valt te vrezen dat hij (en wij) er nooit meer van af geraken. Want toeval of niet: de allereerste kandidate van Te Nemen Of Te Laten was een Genkse van Italiaanse afkomst, Annalisa. En die was nauwelijks van haar stoeltje opgestaan of Felice stond al op en neer te springen en ‘Vene, vene, vene’ te roepen en ‘Che bella ragazza!’

Toch past de figuur Felice als gegoten bij Te Nemen Of Te Laten, want een presentator die iets ingetogener reageert op de gebeurtenissen om hem heen was in dit programma niet op zijn plaats geweest. Het is immers alsof de makers het principe van de lachband – wij zullen u wel vertellen wanneer u mag lachen – hebben uitgebreid tot alle emoties die op het scherm passeren. Als de kandidaat een doos uitkiest die een laag bedrag bevat, dreunt bijvoorbeeld meteen ‘I’m so excited’ door de studio en beginnen kandidaten, publiek en presentator als gekken te dansen. In het tegenovergestelde geval weerklinkt er een treurig pianoriedeltje, waarna er een Mexican Wave van ‘Oohs’ door het gebouw gaat en Felice en de ongelukkige deelnemer elkaar schreiend in de armen vallen. En als de doos met de 200.000 euro uit het spel verdwijnt, worden alle remmen losgegooid. Iedereen zet dan collectief een gezicht op alsof ze net voordien Love Story, Kramer Vs. Kramer en Schindler’s List hebben moeten bekijken, terwijl op de achtergrond de Dodenmars of iets dergelijks voor de gepaste begeleiding zorgt. Bij momenten lijkt Te Nemen Of Te Laten wel de quizversie van de soap die net ervoor wordt uitgezonden, Mooi en Meedogenloos, nog zo’n programma waar alle subtiliteit vakkundig uit verwijderd is.

Misschien is het een teken van een zorgwekkend gebrek aan empathie, maar eigenlijk vond ik het noch opwindend, noch deprimerend: het was vooral grappig.

Door Stefaan Werbrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content