In de herfst van 2004 wou men bij de openbare omroep al even warmlopen voor het grote SAM-project dat het jaar daarop van Vlaanderen een land vol vrolijke vrienden moest maken. Trendwatchers – u weet wel, die beroepsklasse die nu zegt dat uitgaan weer in is, terwijl er nog nooit zoveel home cinema’s zijn verkocht – hadden namelijk bij de bazen ingefluisterd dat geschiedenis hip was geworden bij het grote publiek, en die kans zouden ze niet laten liggen. Dus kwam men met De Grote Geschiedenis Show op de proppen, een programma waarin Jan Modaal inzicht kreeg in de handel en wandel van zijn voorgangers door figuranten in soldatenpakjes te rangschikken volgens de periode of zich het hart uit het lijf te rijden op een vélodouche. De Grote Geschiedenis Show werd algemeen onthaald op hoongelach, al vielen de kijkcijfers uiteindelijk nog mee.

In zijn tweede seizoen heeft De Grote Geschiedenis Show een hoop veranderingen ondergaan. Er is bijvoorbeeld de uitzenddag. Terwijl presentatrice Ilse Van Hoecke – die duidelijk school heeft gelopen bij Bart Peeters, maar helaas enkel zijn tics heeft overgenomen – vorige keer op zondagavond haar enthousiasme mocht botvieren, kreeg ze van de VRT-directie nu de orders om de woensdagavond open te breken. Aimé Van Hecke wil namelijk het ‘zondagavondgevoel’ in het midden van de week vergroten – ‘Wednesday is the new Sunday’, ik hoor het de trendwatchers zo zeggen – en zocht daarom een gezellig programma om daar te posteren. En wat lag er nog op de plank? Precies. Nu is een show waarin alleen onbekende Vlamingen langskomen, natuurlijk even warm en gezellig als een tandartsenpraktijk in een iglo, dus werd besloten om in de vernieuwde Grote Geschiedenis Show BV’s uit te nodigen.

Voor de eerste aflevering had men blijkbaar niet echt veel tijd gehad om rond te bellen. Vorige week waren Jan Verheyen, Gène Bervoets, Sabine Appelmans en Hilde Debaerdemaeker te gast: als je in het omroepgebouw in de gang gaat en vier willekeurige mensen vast neemt, is er veel kans dat er één van dat kwartet tussen zit. Terwijl ze toch bezig waren, riepen de makers er maar meteen Marc Reynebeau bij, die altijd wel enkele leuke en onschadelijke grapjes in zijn mouw heeft zitten – wat het onderwerp ook moge zijn. Bovendien kon Marc zijn eigen zetel meebrengen uit het decor van De Slimste Mens Ter Wereld, dat scheelt natuurlijk ook. En Urbanus, die had toch ook niet veel meer omhanden nadat het tweede seizoen van sitcom Urbain was gesneuveld? Ideaal, dan konden hij en Elise Bundervoets als De Familie Van Thoen (geweldige woordspeling, als ik even mag) in een paar tussenfilmpjes voor een ludieke noot zorgen.

Hoewel De Grote Geschiedenis Show in zijn nieuwe jasje niet zo slecht is, lijkt het te veel op knip- en plakwerk uit andere programma’s. De quiz is een doorslagje van De Pappenheimers – maar dan met een stuk minder geïnspireerde vragen – en tijdens de finale kreeg ik herinneringen aan Herexamen, iets wat toch niet licht te vergeven is. Bovendien zijn de praktische proeven waaraan de BV’s worden onderworpen – een stuiptrekking van het hoge Spel Zonder Grenzen-gehalte in het eerste seizoen – saai en nutteloos. Zo moesten Verheyen en Bervoets zich naar het voorbeeld van een ontsnappingskunstenaar bevrijden van de ketenen die ze omgegord kregen, een stukje televisie waarmee het laatste tempo uit de uitzending verdween. Al was ik wel verrast dat Verheyen zich zo snel kon losmaken. Daar gaan onze plannen om de filmmaker ervan te weerhouden een opvolger te maken voor Buitenspel!

Stefaan Werbrouck