Pure techno is niet meer om aan te horen. De toekomst is aan de genremixers.

10 DAYS OFF: 16-26/7, GENT. MEER INFO: WWW.10DAYSOFF.BE

Enkele dagen nadat in de krant had gestaan dat de Love Parade in Berlijn de handdoek in de ring gooide, volgde het nieuwsbericht dat I Love Techno Outdoor deze zomer verstek moest laten gaan. ‘We konden niet genoeg kwaliteit garanderen’, reageerde organisator Chokri Mahassine, de man ook achter Pukkelpop. Dat tegelijkertijd twee festivals moesten afhaken, kon geen toeval zijn. Hij moest toegeven daar een veeg teken in te zien. Een bekentenis die ze in het technowereldje uiteraard niet graag horen.

Nochtans, hij is niet de enige die de alarmbel luidt. Laurent Garnier, toch een autoriteit op dit vlak, roept al een hele tijd dat techno er slecht aan toe is. De collega’s die vastzitten aan geijkte formules zijn net iets te talrijk naar zijn zin. Zelf heeft hij de ballen om op deejaysets, tussen de knallende tracks door, Massive Attack, Saul Williams of Iggy Pop te draaien. Mindere goden passen daar echter voor. Zij durven niet uit het keurslijf te breken, uit schrik daarop te worden afgerekend door het fanatieke publiek. Het lijkt wel of de dik betaalde platenridders hun eigen tien geboden hebben – ‘gij zult de trends volgen.’ Zelfverklaarde rebellen die de regeltjes gehoorzamen, het is al ver gekomen.

Wie niet gelooft dat techno op een dood spoor zit, moet de proef maar eens op de som nemen. Draai thuis een van de meest recente I Love Techno-verzamelaars. Wie het monotone gedram en de harde beats een hele rit kan uitzitten (zonder naar doping te grijpen) raden we aan bij de dokter op consultatie te gaan.

‘Dat de wintereditie van I Love Techno keer op keer een massa volk trekt, is dat geen afdoende bewijs dat techno wel degelijk nog altijd lééft’, zullen de verdedigers als argument aandragen. Alsof dat jonge volk voor de muziek komt. Ze willen het evenement niet missen, ja. Maar wat kan het hen schelen wie achter de draaitafels staat. Zolang er sfeer is, hoor je hen niet klagen. Dat gaat evengoed op voor de rockfestivals, waar de kwantiteit het stilaan ook op de kwaliteit haalt.

Dat techno geen lang leven beschoren zou zijn, is trouwens niet eens een schande. De échte punk – een fenomeen dat qua kracht en impact vaak met techno wordt vergeleken – heeft ook maar even geduurd. Het was een hevige, maar korte storm die een revolutie ontketende en even snel weer verdween als hij gekomen was. Maar het bevruchtte in zijn korte bestaan wél new wave, postpunk, hardcore en dies meer.

Dat mooie lot wacht ook techno. Natuurlijk, er zullen zich in de toekomst nog artiesten aandienen die zich op de term ’techno’ beroepen, maar aan de real thing dat Kevin Saunderson, Underworld en Jeff Mills in hun begindagen produceerden, zal niemand ooit nog kunnen tippen, henzelf incluis. En techno mag dan zieltogend in de touwen hangen, de elektronische muziek in het algemeen bruist meer dan ooit. Er wordt gefuseerd dat het een aard heeft en dat komt de creativiteit enkel ten goede. Enkele jaren geleden zagen de organisatoren van 10 Days Off in Gent in dat techno – het festival heette toen nog 10 Days Of Techno – in een eng straatje sukkelde, dat op lange termijn weinig perspectieven bood. De meest interessante acts op de komende editie van dit danceluik van de Gentse Feesten zijn Miss Kittin, Telefon Tel Aviv, Mylo, Tiefschwarz, Sven Van Hees, Alexkid, Stijn, Ivan Smagghe, Adam Freeland, The Freestylers, Luciano, Spektrum, Chicken Lips en Pitchtuner. Wat zij gemeen hebben? Ze passen in geen enkel hokje. Laat techno, house, funk, elektro, drum-‘n-bass en clicks-‘n-cuts maar vrolijk tegen elkaar op botsen. Op Pukkelpop staan Stijn, Alter Ego, Tiga, Plaid, Spektrum en Luciano toch ook broederlijk naast het gitaargeweld van Velvet Revolver en The White Stripes, en zo hoort het. Dat de puristen zich maar de haren uitrukken.

Peter Van Dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content