TE GEK

Mocht u dezer dagen last hebben van een vreemde jeuk in het hoofd, wees dan niet verbaasd als u bij het peuteren in de oren een been van Annick Ruyts tussen het smeer vindt. Mevrouw Ruyts is – zo hoorde ik haar in Te Gek op Canvas verkondigen – bezig aan een roadtrip door de hoofden van de Vlaming. Natuurlijk gebruikte ze het woord roadtrip niet. Reis, zo noemde ze het. Een roadtrip is iets voor bierdrinkende mannen van middelbare leeftijd in een aftandse bestelwagen. Veel te frivool. En dat is wat Te Gek niet is. Het is een keurig programma, netjes en degelijk. Maar waarom moet dat synoniem zijn voor ouderwets?

Geen heter hangijzer dan de benarde positie van ons mentaal welzijn. We zitten massaal aan allerlei soorten pillen die ons de indruk geven dat we normaal zijn. Dat er ook in jonge hoofden steeds vaker kortsluiting ontstaat, maakt op schrijnende wijze duidelijk dat er met het tempo van onze tijd iets fout loopt. Wat dat iets is, wilde Annick Ruyts in de tweede aflevering van Te Gek graag tonen. ‘Want’, zo orakelde ze terwijl ze over een of ander plein in een Vlaamse provinciestad fladderde, ‘we hebben als volwassenen een belangrijke taak te vervullen.’ Iemand nog een open deur om in te trappen?

En zo volgde de ene open deur na de andere. Ik zag Bart met ADHD, Lien met autismespectrumstoornissen (ass) en Felix met psychoses door een te enthousiast gebruik van cannabis. Na ieder gesprek met een jongere met een label en een duidelijk afgelijnd probleem, schoof Annick aan bij een specialist ter zake. Die wist dan te vertellen dat ‘kleurstoffen in de voeding’ of een ‘gezonde baarmoederomgeving’ invloed hadden op het al dan niet ontwikkelen van ADHD. Of dat ‘de cannabis van nu veel straffer is dan de cannabis van vroeger’. Niets op aan te merken. Wetenschappelijk allemaal waterproof. Even waterproof handelde Annick het gesprek met de jongeren af. Want ondanks de knip in hun hersenen, waren ze nu allemaal gelukkig en tevreden. ‘Héhé’, zuchtte Annick op de kade van een recreatiemeer. Alsof ze wilde zeggen: ‘Dat was dat.’ Volgende week zou ze in de hersenen van de mens kijken. En oh ja, wat die jongeren betrof: ‘Het is toch belangrijk dat we als volwassenen vanuit het talent van onze kinderen naar de toekomst kijken.’ Phil Bosmans had dat ook al bedacht.

Waarmee ik wil zeggen: ik kreeg het erg onaangename gevoel dat mevrouw Ruyts er alles aan deed om te bewijzen dat het allemaal wel meeviel. Zolang we onze kinderen maar graag zien, goed omringen en steunen. Ik vrees dat de realiteit net iets zwarter is. Ik heb ze gezien in mijn omgeving. Goed omringde, gesteunde meisjes die vermagerden tot schaduwen van zichzelf. Of jongens die het breekmes op hun polsen zetten en net niet diep genoeg sneden om te sterven. Misschien waren zij te gek om in Te Gek aan bod te komen? ‘Als ik rilatine heb geslikt,’ vertelde Bart nog, ‘word ik heel ernstig en saai.’ Precies wat de programmamakers van Te Gek gedaan hebben: te veel rilatine geslikt.

Dinsdag, 22.30 – Canvas

Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

‘DE MAKERS VAN ‘TE GEK’ HEBBEN OOK TE VEEL RILATINE GESLIKT.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content