Niets is wat het lijkt, en op de hoes van CALYPSO al helemaal niet. Zeg niet te gauw: ’t Is weer een vrouw.

Antwerpenaar Sven Van Hees vlucht geregeld naar San Francisco. Daar vindt hij steeds zijn gading in de tweedehandsbakken met oude jazzfunk-platen, en belangrijker nog: daar kan hij, ver weg van alle Belgische benepenheid, in alle rust en stilte aan zijn tracks sleutelen. Toen hij vier jaar geleden voor het eerst in de stad aan de Amerikaanse Oostkust neerstreek, kwam hij meteen in contact met het plaatselijke homomilieu. Dat zette hem aan het denken, want zoals bij heel wat deejay/producers het geval is, was maar heel weinig geweten over zijn privé-leven. Dé vraag die hij met de hoes van Calypso (2003) op ieders liepen wou zien branden, was dan ook: ‘Is Sven Van Hees gay?’

Geïnspireerd door groepen als The Art of Noise, Kraftwerk en Daft Punk, waarvan niemand de gezichten kent, pakt Sven Van Hees op zijn hoezen nooit met een portret van zichzelf uit. Op zijn debuut Svengali poseerde hij nog als neger, compleet met afro, op zijn derdeling Calypso ging hij resoluut voor de drag-look. Het beeld is min of meer geënt op de affiche van Body Double, een film van Brian De Palma. Maar in plaats van een bevallige schoonheid van het andere geslacht in te huren, nam de muzikant zélf als hete vamp achter de jaloezieën plaats. Peter Platel, momenteel te zien in het tv-programma Heren Maken De Man, bouwde de samplekunstenaar om tot een felle dragqueen.

Sven Van Hees: ‘Ik heb uit de biecht moeten klappen, anders had niemand geweten dat ík het was die geposeerd had. En dat terwijl ik net wou dat de mensen gingen geloven dat ik in San Francisco mijn ware seksuele geaardheid had ontdekt. (lacht) Wie goed kijkt, ziet nochtans dat hier geen vrouw geknield zit. Enkel mannen hebben een adamsappel.’ Eerst droeg Van Hees een korte pruik, maar die gaf niet het gewenste effect. ‘Het moest explicieter. Vandaar die lange krulharen. Verder besloot ik mijn valse nagels te benadrukken door ze naar mijn mond te brengen en eraan te likken.’

Bekijk die taille. Wedden dat Photoshop een buikje heeft weggetoverd? ‘Toch niet’, verzekert van Hees. ‘ What you see is what you get. Peter Platel was bepaald onder de indruk van mijn figuur. Mag ik je bellen om eens in te springen als ik een échte dragqueen nodig heb?, vroeg hij.’ (lacht) Wie mooi wil zijn, moet echter lijden. ‘Het maskeren van mijn mannelijkheid was de pijnlijkste zaak. Mijn lid werd tussen m’n benen geduwd en met tape vastgeplakt. Dat voelt zéér onnatuurlijk aan, en ik heb dan ook véél respect gekregen voor travestieten.’

Peter Platel had anderhalf uur nodig om Sven Van Hees om te bouwen. ‘Dat duurde verdorie langer dan de fotosessie zelf’, lacht Van Hees. ‘Fotograaf Jean Van Cleemput, mijn schoonbroer nota bene, klaarde de klus in amper een uur.’ Nochtans is Platel een specialist in dragqueens. Hij draaft als grimeur vaak op voor travestietenshows, fotoshoots en videoclips, en heeft daarnaast al meer dan twintig jaar ervaring in zijn kapsalon Wakko û what’s in a name? û waar hij ondermeer Deborah Ostrega tot zijn vaste klanten mag rekenen. Onlangs trad Platel zélf toe tot de BV-stand, dankzij het programma Heren Maken De Man, waarin hij samen met vier andere homo’s een heteroman de nodige savoir vivre probeert bij te brengen.

‘Mijn borsten bestaan uit een opgevulde beha. Op de hoes zie ik er misschien aantrekkelijk uit, maar ik verzeker je: aan de andere kant van het lamellengordijn was het zicht veel minder fraai. Zo’n beha met daaronder borsthaar: appetijtelijk is anders.’ Wie er zich persoonlijk van wil vergewissen, kan vanaf begin maart terecht op ’s mans nieuwe website www.svenvanhees.com, waarop een making of-video van de platenhoes te zien zal zijn.