Stille schreeuw

Eerste zin Vijf gestalten vormden een vijfhoek rondom de heuvel vers uitgegraven grond.

Op de terreinen van een vroeger kindertehuis vinden archeologen de beenderen van een paar jonge meisjes die geen zachte dood gestorven zijn. Ooit heeft de overheid hen in het tehuis geplaatst, maar nooit heeft iemand de moeite gedaan om hun verdwijning te melden. Intussen begint iemand de voormalige directrice en andere personeelsleden van de instelling te vermoorden. Politievrouw Kim Stone, die het onderzoek leidt, stoot op meerdere malversaties in het tehuis. Stone, eenzelvig, contactgestoord en zelf een overlever van een gruwelijk geval van kinderverwaarlozing, komt daarbij voor een dilemma te staan. Wil ze eigenlijk wel de moordenaar vinden van de mensen die hun positie in het weeshuis zo makkelijk hebben misbruikt?

Met deze eerste Kim Stone-thriller haalde de Britse Angela Marsons in 2015 meteen torenhoge verkoopcijfers. (Na 25 jaar met haar manuscripten leuren had ze onderdak gevonden bij de digitale uitgever Bookouture, die daarna ook met Robert Bryndza zou scoren.) Stille schreeuw is soms wat onevenwichtig en sentimenteel, maar komt regelmatig ook sterk uit de hoek. Het gemak waarmee volwassenen kinderen misbruiken voor hun eigen belang, geldhonger en seksuele perversies, voedt overtuigend alle verhaallijnen, maar het boek is evenmin gespeend van compassie, humor en altruïsme. Er zit bovendien genoeg vlees aan het personage Kim Stone om een tijdje mee te gaan, wat ondertussen ook aan het gebeuren is. Marsons publiceert elk jaar wel twee of drie thrillers waarin Stone centraal staat.