WAAROM

‘Ik kan gewoon niet tegen onrecht. Dat klinkt melig, maar het zit diep. Zeker als het over het klimaat gaat en het beleid dat errond wordt gevoerd. Het traject richting de klimaatconferentie in Parijs is een absolute farce. Geen enkele politicus heeft het lef om verder te kijken dan de volgende verkiezingen, wat haaks op het klimaat staat. Ik vind dat onvoorstelbaar. Er is in dit land ook nog altijd een politieke klasse aan de macht die denkt het te kunnen fixen. Sommige wetten of wetsvoorstellen zijn bijna op maat van de belangengroepen die voortdurend lobbywerk verrichten gemaakt. Dat botst enorm met mijn rechtvaardigheidsgevoel. We moeten dringend voorkomen dat we dat fameuze turning point van 2 graden Celsius bereiken, en dan kan deze achterkamertjespolitiek echt niet meer. De effecten van de klimaatwijziging zijn minder zichtbaar dan die van het terrorisme, maar daarom zijn ze niet minder actueel of dringend.

‘Burgerparticipatie wordt nog al te vaak als een ‘links clubje’ weggezet. Verdomme toch, we zouden een gidsland kunnen zijn. Waarom moet het altijd van Scandinavië komen? Ik heb het gevoel dat ludieke acties au fond niet meer werken. Anno 2015 heeft het geen nut meer om stickers te drukken, een liedje te maken en met een vlag te zwaaien. Dan krijg je een schouderklopje van het beleid en daarna blijven ze je uitlachen. Het is duidelijk, zeker voor een dossier als het klimaat, dat het beleid een vijand is die je alleen in de rechtszaal kunt bevechten. Het succes van Urgenda afgelopen zomer (de Nederlandse organisatie slaagde er via de rechter in de overheid te verplichten werk te maken van minder broeikasgassen, nvdr.), was voor ons een grote opsteker. We hebben een sterk dossier, al blijft het natuurlijk afwachten.’

HOE HET BEGON

‘Ik mengde me al op jonge leeftijd in de gesprekken die mijn ouders met hun vrienden voerden. Als dertienjarige wilde ik altijd en overal mijn mening geven, of het nu over de sluiting van bedrijven ging of over oneerlijke zaken in de rechtspraak. Dat heeft tot tenenkrullende scènes geleid. Ik was toen ongetwijfeld een vervelend mannetje.’

UIT DE KUNST

‘Het verbaast mij enorm dat er uitgerekend in deze tijd, waarin er zo veel informatie beschikbaar is, zo weinig protest is. Ook in mijn eigen sector. De Belgische muzikanten behoren tot de Europese top qua creativiteit, maar eigenaardig genoeg zijn ze allemaal heel braaf. Misschien zijn ze overgeïnformeerd en raakt het hen niet meer?

‘Dat kunst en engagement wel perfect samen kunnen, bewijst De Queeste, intussen opgegaan in Het Nieuwstedelijk. Zij gebruiken theater om maatschappelijke vragen te stellen, zoals over de sluiting van Ford, en doen dat dikwijls op een aangrijpende manier.’

STIJN MEURIS Muzikant. Een van de elf initiatiefnemers van Klimaatzaak, dat de Vlaamse, Brusselse, Waalse en federale overheden in gebreke stelt wegens nalatig klimaatbeleid.