Met The Force Awakens laat J.J. Abrams de legendarische Star Wars-saga ontwaken uit een lange hypersleep. Het resultaat: nostalgische scifi-pret, en beter dan de prequels van George Lucas.
Nooit werd er zo reikhalzend uitgekeken naar een nieuwe Star Wars als naar episode 7 (of 4, als je de overbodige prequels niet meerekent) van ’s werelds lucratiefste ruimtefranchise. De druk op regisseur J.J. Abrams moet gigantisch geweest zijn: hoe kom je tegemoet aan zulke astronomische verwachtingen? Hoe slaag je erin om het kind te doen ontwaken in iedere volwassene die met grote ogen naar A New Hope (1977), The Empire Strikes Back (1980) en Return of the Jedi (1983) zat te staren én een nieuwe generatie aan te spreken?
Dit had geweldig fout kunnen lopen, maar de cineast die eerder al de Star Trek-franchise reanimeerde, levert puik werk af. Hij is erin geslaagd de juiste balans te vinden tussen nonsensicale fun en grootschalige blockbustercinema, tussen intiemere momenten en knetterend spektakel.
De basisingrediënten die zo’n dertig jaar geleden door George Lucas werden uitgedokterd, blijven overeind. Maar de technologie heeft niet stilgestaan, dus krijgt alles een modernere look: van de vertrouwde ruimtetuigen (de TIE fighters!) tot de planeten en uitrustingen (de stormtrooper-outfits, die blinken als nooit tevoren). Het is smullen voor de fans, maar het geeft ook een beetje een overvolle indruk.
Het verhaal speelt zich af zo’n dertig jaar na Return of the Jedi, het sluitstuk van de oorspronkelijke trilogie. Het rijk van Darth Vader is vernietigd, maar uit zijn as is een nieuwe troepenmacht opgestaan: The New Order, met de boosaardige Kylo Ren (Adam Driver). Ondertussen is een groep verzetsstrijders op zoek naar een droid die weet waar de vermiste Jedi Luke Skywalker zich bevindt. We treffen een rist nieuwe personages aan: de zwarte stormtrooper Finn (John Boyega), de stoere eenzaat Rey (Daisy Ridley) en een aantal oudgedienden, onder wie Harrison Ford, die soms een oneliner te veel krijgt, als de legendarische smokkelaar Han Solo.
In plaats van overtollige cgi, iets waar George Lucas zich voordien schuldig aan maakte, kiest Abrams voor practical effects – niet elk shot lijkt op een uit de hand gelopen videogame – en draaide hij op echte woestijnvlaktes en in ijzige landschappen om het universum far, far away tastbaar te maken.
Het pure plezier bij het aanschouwen van Han Solo die aan boord van zijn roestige Millennium Falcon tegen lichtsnelheid door het luchtruim klieft, de kinderlijke verwondering wanneer we voor het eerst weer een blik opvangen van Prinses Leia, nu 30 jaar ouder, de lichtdegenduels en de flitsende ruimtegevechten: aan nostalgische knipogen en adembenemende momenten geen gebrek.
Uiteraard zijn er ook minpunten. Om opper-Jedi Yoda, die we in dit avontuur evenwel niet aantreffen, te parafraseren: a masterpiece, this is not. De plot voelt bij momenten langdradig aan, Abrams wijkt nooit echt af van de blockbusterconventies, en soms kreunt de film onder het gewicht van zijn eigen loodzware ambities. Maar laat dat de pret niet drukken. The force is strong in this one!
STAR WARS: EPISODE VII – THE FORCE AWAKENS ***
J.J. Abrams met Daisy Ridley, Harrison Ford, Carrie Fisher, Oscar Isaac
ANDREAS ILEGEMS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
