‘It was bad, Mama. They laughed at me.’ Sinds Brian De Palma in 1976 een emmer varkensbloed over Carrie liet uitstorten, is er geen jaar gepasseerd in Hollywood zonder een Stephen King-bewerking. Cinematek en Offscreen tonen deze maand een greep uit de 127 verfilmingen van ’s mans boeken. Wij serveren u een alternatieve selectie.
DE BESTE
The Shawshank Redemption (1994, Frank Darabont)
WAT
Tim Robbins zit onschuldig in de cel, waar hij zijn tijd verdeelt tussen belastingbrieven van cipiers invullen en vermijden dat hij groepsverkracht wordt. Het enige soelaas is dat alles verteld wordt door de voice-over van de magical negro van dienst Morgan Freeman.
WAAROM
Voor alle duidelijkheid: ‘de beste’ is niet onze mening, maar wel de uwe. Meer zelfs: het is uw lievelingsfilm aller tijden, als we het instituut imdb.com mogen geloven, waar de film met 9,3 tot beste film ooit is verkozen door de bezoekers. Het blijft het grote filmische enigma van deze tijd: hoe zoveel mensen The Shawshank Redemption bóven The Godfather kunnen verkiezen. Versta ons niet verkeerd: zeer onderhoudende prent, deze verfilming van Darabont. Maar degelijk, respectvol en 800.000 voorkeurstemmen: The Shawshank Redemption is niets meer dan de Yves Leterme van de filmgeschiedenis. En eerlijk: Brian De Palma’s Carrie of David Cronenbergs The Dead Zone vinden wij even goede Kingverfilmingen.
DE MINST GETROUWE
The Shining (1980, Stanley Kubrick)
WAT
Jack Nicholson probeert een boek te schrijven in een verlaten hotel, maar komt maar op één zin. Vrouw slaat hem neer met baseballknuppel; vreemde tweeling dwaalt door de gangen; de lift bloedt.
WAAROM
De enige verfilming van zijn boeken waar Stephen King ‘met haat naar terugkijkt’, zoals hij zelf ooit zei. Het bovennatuurlijke karakter van het Overlook Hotel – ‘gebouwd op een indianengraafplaats’, boehoe – werd geminimaliseerd, thema’s zoals alcoholisme werden uit het script geschreven en Kubrick suggereerde door Jack ‘One Flew over the Cuckoo’s Nest’ Nicholson te casten dat Johnny op voorhand al psychisch gestoord was, eerder dan behekst door het huis. ‘Kubrick snapte het verhaal gewoon niet. Hij denkt te veel en voelt te weinig’, zei King over Kubrick. Dat King dan weer te veel voelde en te weinig dacht, bewees hij toen hij zelf uit pure balorigheid een weinig geslaagde tv-serie op basis van het boek superviseerde. Kubrick vs. King: 1-0.
ZIJN FAVORIETE
The Mist (2007, Frank Darabont)
WAT
De apocalyps daalt neer in Bridgton, Maine, in de vorm van een flukse ochtendnevel met moordlust, terwijl een dwarsdoorsnede van de Amerikaanse samenleving zich verschanst in een supermarkt.
WAAROM
Stephen King noemde in interviews herhaaldelijk The Shaw-shank Redemption, Stand by Me en The Mist als zijn favorieten, waarbij vooral die laatste – de minst bekende – in het oog springt. Reden voor zoveel lof: het onwaarschijnlijke asjemenou-einde dat Frank Darabont schreef – en dat King terecht beter vond dan het einde in het boek. Darabont heeft dan ook een aardige liaison met King: hij stond achter de camera bij The Shawshank Redemption en The Green Mile en begon zijn carrière als twintigjarige Dollar Baby in de groep beginnende scenaristen en filmmakers die King rond zich verzamelde en voor één dollar de rechten op zijn boeken verkocht.
DE SLECHTSTE
Maximum Overdrive (1986, Stephen King)
WAT
Grasmaaiers, geldautomaten, haardrogers en kettingzagen worden levend en keren zich als een legioen campy transformers tegen het mensenras.
WAAROM
Inderdaad: waarom? Naar eigen zeggen herinnert King zich nauwelijks nog iets van de jaren tachtig, één langgerekt bacchanaal van cocaïne en alcohol. Als u wilt weten welke groteske omvang zijn verslaving aannam: Maximum Overdrive is op het hoogtepunt van zijn cokeprobleem door King zelve geschreven, geregisseerd en van een cameo voorzien. Het uur en zevenendertig minuten durende campfestijn groeide uit tot een vaste klant op lijstjes slechtste films aller tijden en leverde King de twijfelachtige eer op de slechtste verfilmer van zijn eigen boeken te zijn. Youtube de scène waarin een cola-automaat een dorstige klant executeert en u snapt waarom.
DIE WAARVAN U HET (MISSCHIEN) NIET WIST
Stand by Me (1986, Rob Reiner)
WAT
River Phoenix en drie vriendjes trekken er, met hun coming of age in aantocht, op uit om te ontdekken dat bloedzuigers onaangenaam zijn op het scrotum. En er wordt een lijk gevonden.
WAAROM
Geen indianenkerkhoven, geen emmers varkensbloed, geen ge-isoleerd stadje in Maine, zelfs geen tweelingen met een telepathische gave: mocht zijn naam niet op de aftiteling staan, u had nooit vermoed dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van King. Om precies te zijn: The Body, Kings meest persoonlijke en autobiografische verhaal. Rob Reiner, later ook verantwoordelijk voor A Few Good Men, puurde er iets universeels uit, met dank aan een iconische River Phoenix. Kings mooiste verfilming én de blauwdruk van elk coming of age– en loss of innocence-drama sindsdien – JJ Abrams’ Super 8 om maar de nadrukkelijkste erfgenaam te noemen.
DE BIZARSTE
No Smoking (2007, Anurag Kashyap)
WAT
Ik probeert te stoppen met roken en schrijft zich in in Prayogshaala, een nazikliniek waar men niet in nicotinepleisters gelooft, maar wel in paranoïde angst – dát, en occasioneel dansen en zingen.
WAAROM
Mocht u zich de vraag stellen ‘is er ooit een Bollywoodverfilming van Stephen King gemaakt?, het antwoord is dus ja. No Smoking is losjes gebaseerd op Kings Quitters, Inc. – en met ‘losjes’ bedoelen we: net los genoeg om niet voor plagiaat vervolgd te worden. De critici braken de film af, maar No Smoking kreeg wel een cultstatus met Kashyap als een soort Indiase David Lynch. Wij konden alleen maar denken: hoe had die maandstondenscène in Carrie eruitgezien met dans én zang? En de tweeling in de gang in The Shining? Gemiste kansen, zeggen wij u.
DOOR GEERT ZAGERS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
