Björk ‘Big Time Sensuality’

Red Hot Chili Peppers ‘Give It Away’

The Black Crowes ‘Sometimes Salvation’

Mirwais ‘Disco Science’

Stéphane Who? Tussen ronkende namen als Mark Romanek, Jonathan Glazer en Anton Corbijn lijkt Stéphane Sednaoui een nobele onbekende, maar schijn bedriegt. Al twintig jaar lang is de Parijzenaar één van de meest gevierde celebrity- en modefotografen, die onder meer Naomi Campbell, Claudia Schiffer, Courtney Love en Jean-Paul Gaultier met de voornaam mag aanspreken. Maar ook als videoclipregisseur sprokkelde Sednaoui de voorbije tien jaar een indrukwekkend cv bij elkaar, met bekroonde clips voor onder meer U2, Red Hot Chili Peppers, Massive Attack, Alanis Morissette, Madonna, R.E.M. én Björk, met wie hij ook korte tijd een relatie had – eerder ging hij ook al een paar jaar door het leven als Meneer Kylie Minogue.

Intussen is het alweer van 1999 geleden dat Stéphane Sednaoui nog eens een videoclip regisseerde, maar volgens Bono is hij nog steeds ‘ so much cooler than anyone he ever made videos for‘. Momenteel werkt hij in zijn nieuwe thuisstad New York aan zijn eerste langspeelfilm.

videografie

Mirwais ‘Can Wait’

Tricky ‘For Real’

Red Hot Chili Peppers ‘Scar Tissue’

Mirwais ‘Disco Science’

R.E.M ‘Lotus’

Björk ‘Possibly Maybe’

Alanis Morissette ‘Ironic’

Tricky ‘Pumpkin’

Garbage ‘Queer’

Tricky ‘Hell is Around the Corner’

Massive Attack ‘Sly’

Youssou N’Dour and Neneh Cherry ‘Seven Seconds’

Björk ‘Big Time Sensuality’

Björk ‘Big Time Sensuality (new night version)’

Black Crowes ‘Sometimes Salvation’

U2 ‘Mysterious Ways’

Op de valgreep

Derde keer, goede keer. Stéphane Sednaoui moest ter elfder ure verstek laten gaan voor de hoesfoto van Björks eerste plaat, maar kreeg desondanks toch nog een telefoontje om een low budget-clip te maken voor Big Time Sensuality. Een eerste shoot gaf niet het gewenste resultaat – Björk op wandel in de IJslandse natuur – maar twee dagen voor het verstrijken van de deadline was er plots: Een Idee.

Sednaoui: ‘Ik voelde me verschrikkelijk rot omdat ik Björk al twee keer had teleurgesteld, maar net toen ik haar wilde bellen om mijn excuses aan te bieden, wist ik: ‘Dit is het.’ Ik zag op de Fifth Avenue in New York een lege vrachtwagen passeren, en in gedachten zag ik haar daarop staan, terwijl ze haar grote gevoelens voor de hele stad uitschreeuwde. Björk was bereid om me nog een allerlaatste kans te geven, en zo kon ik toch nog één en ander goedmaken.’

Om niets aan het toeval over te laten, filmde Stéphane Sednaoui twee versies van de clip: een versie met Björk alleen én een versie met dertig figuranten, die uiteindelijk in de prullenmand belandde. De performance van Björk alleen bleek zo sterk dat er materiaal genoeg was voor twee clips: een ‘gewone’ clip en een ‘night’ clip, waarin alle ongebruikte takes werden verwerkt.

Sednaoui: ‘Het heeft geen haar gescheeld, of ik had de opnames niet overleefd. Aan Times Square passeerden we voorbij een werf, waar rook uit de grond kwam, net zoals in films. Ik sprong van de aanhangwagen om de rook in de richting van Björk te drijven, maar ik struikelde en viel in een put van minstens vijftien meter diep. In de clip kan je zien dat Björk schrikt – ze slaat haar handen voor haar mond en verdwijnt offscreen – maar ik kon me gelukkig nog net op tijd vastgrijpen aan een balk. Heel grappig: er zijn beelden waarop je me aan een balk ziet hangen terwijl ik de hele tijd roep: ‘Doorgaan! Blijf filmen!’

Kort na de opnames voor Big Time Sensuality begonnen Björk en Stéphane Sednaoui een relatie, maar die liep al snel weer spaak. Later regisseerde Sednaoui wel nog de clip voor Possibly Maybe, een song die ze had geschreven over hun tijd samen.

Explosies in tanga’s

Soort zoekt soort. Stéphane Sednaoui werd in 1992 aangezocht om de videoclip te maken voor Give It Away, omdat hij er in die tijd nét zo uitzag als de Red Hot Chili Peppers. Hij was nauwelijks 28 en had met moeite anderhalve clip gemaakt, maar hij had wel de looks en de attitude, en dat was voor de groep het enige wat telde.

Stéphane Sednaoui: ‘Ik had de Red Hot Chili Peppers al een paar keer live gezien, en ik wou de energie van hun optredens met alle geweld in mijn videoclip vatten. Vandaar ook het idee om voor de opnames naar de Nevada-woestijn te trekken: zo was ik er zeker van dat de aandacht naar hén zou gaan, en niet naar het decor.’

In de Nevada-woestijn werden de Red Hot Chili Peppers vakkundig gecoiffeerd en zilver geverfd. Zanger Anthony Kiedis kreeg een minuscule tanga aangemeten, bassist Flea liet een spiraal in zijn haar scheren, drummer Chad Smith kreeg stierenhorens opgeplakt en voor gitarist John Frusciante was er een hanenkam en een broek behangen met zilveren plaatjes. Het imago van de Peppers kreeg meteen een flinke boost – samen met de roemruchte foto-met-de-sokken luidde de clip van Give It Away hun definitieve doorbraak in.

Sednaoui: ‘Eigenlijk is het wel vreemd dat net mijn clip zoveel voor de Peppers heeft betekend. Als ik eraan terugdenk, gingen we onwaarschijnlijk amateuristisch te werk – mijn ‘crew’ bestond uit vage kennissen, en een van mijn vrienden die absoluut bij de opnames wou zijn, bombardeerden we tot artistiek directeur, omdat hij anders toch alleen maar in de weg zou lopen. Uiteindelijk moesten we alles op het allerlaatste moment ook nog in zwart-wit opnemen, omdat al dat zilver te fel weerkaatste in de zon.’

Hotel Terminus

Seks & drugs & rock-‘n-roll. Voor de clip van Sometimes Salvation van The Black Crowes liet Stéphane Sednaoui zich inspireren door The Panic In Neede Park, een film van Jerry Schatzberg uit 1971 over een clubje heroïneverslaafden in New York, met Al Pacino in zijn eerste hoofdrol. De groezelige seksshops in de achterbuurten van Manhattan deden dienst als decor, en Sofia Coppola – eerder ook al te zien in clips van Madonna en The Chemical Brothers – werd gecast als junkie met een héél erg slechte trip.

Sednaoui: ‘Ik leerde Sofia kennen tijdens een fotoshoot voor The Godfather, en ik begreep niet waarom ze destijds zo genadeloos de grond werd ingeboord. Misschien was ze niet helemaal op haar plaats in zo’n grote Hollywood-productie, maar ik herkende in haar een rasactrice, die zó uit een film van François Truffaut of Jean-Luc Goddard weggelopen leek.’

Aanvankelijk was het de bedoeling dat de clip voor Sometimes Salvation voornamelijk vanuit de lucht zou worden gefilmd, maar in de 42nd Street liet Stéphane Sednaoui dat plan vrijwel onmiddellijk varen. De miserabele levensomstandigheden in de buurt grepen hem heel hard aan – zo hard, dat hij besloot om er zoveel mogelijk van te registreren.

Sednaoui: ‘Ik zal nooit vergeten dat er een hotel was zonder ramen, dat The Last Chance heette. De mensen die er logeerden zaten letterlijk te wachten op hun dood: junkies, alcoholverslaafden, aidspatiënten – ik ontmoette er zelfs een prostituee die haar beide benen was verloren door gangreen. Ik was al een paar keer door India gereisd, dus ik was wel een en ander gewend, maar wat ik dáár zag, sloeg werkelijk alles.’

De zaak Penis

Seks verandert alles. Stéphane Sednaoui en Mirwais Ahmadzai (kortweg: Mirwais) leerden elkaar kennen toen ze verliefd werden op hetzelfde meisje, maar slaagden er toch in om goede vrienden te worden. Begin jaren ’90 verloor het tweetal elkaar even uit het oog, tot Sednaoui op een ochtend een cassetje in zijn brievenbus vond, met Disco Science én een kort begeleidend briefje.

Sednaoui: ‘Mirwais schreef me dat hij financieel compleet aan de grond zat, maar eindelijk een song had gemaakt die hem een platencontract zou kunnen opleveren. Hij vroeg me of ik in geen tijd een no budget clip kon maken – niet voor MTV, maar om de aandacht van een paar grote platenbonzen te trekken. Vandaar het idee om iets heel erg aangebrands te maken, limiet pornografisch.’

Na wat heen-en-weer gemail filmde Sednaoui voor Disco Science een oosterse SM-pastiche, compleet met geisha’s die acteur Walter Pagano elektroshocks toedienden via hun borsten. De clip deed wat hij moest doen, en schoot zijn doel zelfs voorbij – Mirwais kreeg niet alleen een platencontract, maar werd zelfs de huisproducer van Madonna, met wie hij momenteel een nieuwe plaat opneemt.

Sednaoui: ‘Het meest was ik toch verbaasd dat MTV de clip onmiddellijk oppikte en in high rotation zette, want zelfs de actrices waren tijdens de opnames af en toe flink gechoqueerd. Heel even dreigden ze zelfs collectief op te stappen, toen ik voorstelde om een scène op te nemen met een grote opblaasbare penis. In de krantenadvertentie stond nochtans duidelijk: “Very explicit. Actrices gezocht die geen schrik hebben om de benen te spreiden.” Maar misschien is het wel net dankzij hun ‘preutsheid’ dat de clip zo’n onverhoopt succes werd.’

Door Wouter Van Driessche

‘Even dreigden alle actrices op te stappen, toen ik een opblaasbare penis bovenhaalde. In de advertentie stond nochtans duidelijk: Very explicit. Actrices gezocht die benen willen spreiden.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content