Zes Britten, een Rus, een Amerikaan en een Franse kathedraal. Jonas Geirnaert laat vijf beelden spreken.
‘Het animatiefilmpje Au bout du monde uit 1999 van de Rus Konstantin Bronzit is een heel grote bron van inspiratie geweest voor Flatlife. Ik zag het in het eerste jaar dat ik animatie studeerde. En ik vind het nog steeds een van de strafste kortfilmpjes ooit. Het idee van Au bout du monde is heel simpel: een huis op een top van een berg waarmee allerlei hilarische dingen gebeuren. Bijna het hele filmpje is in realtime vanuit één enkel standpunt gemaakt. Maar net die beperking maakt het erg sterk. Vanuit die filosofie probeerde ik ook Flatlife te maken.’
‘Monty Python zijn de Beatles van de comedy. In recensies van Neveneffecten duurt het meestal maar een halve zin voor hun naam valt. Als het al zolang duurt. We worden tot vervelens toe met hen vergeleken. Maar dat is een Zeer Groot Compliment, natuurlijk. Ze hebben de absurde humor zowat uitgevonden. Ik heb onlangs heel veel dingen van hen herbekeken. En ik blijf het onwaarschijnlijk vinden hoe zoveel sketches zelfs na veertig jaar overeind blijven.’
‘Dit is LaSainte-Chapelle, een gothische kapel uit 1248 op het Ile de la Cité in Parijs, vlakbij het justitiepaleis. De Franse koning Lodewijk XI liet hem bouwen om er een paar relikwieën in onder te brengen, zoals de doornenkroon en de speer die Jezus aan het kruis doorboord zou hebben. Het is een beetje vreemd dat ik hier een gothische kapel afbeeld, ongetwijfeld, maar ik heb er een paar jaar geleden een soort esthetische shock gekregen. Het was een bewolkte dag, maar net toen ik er binnenliep, brak de zon door de glasramen. Een en al kleur. Dat was zo indrukwekkend dat ik er fysiek onwel van werd. Als je in Parijs bent, moet je niet naar de Eiffeltoren gaan kijken, wel naar deze kapel.’
‘Dit zijn Michael Mooreen ik na de prijsuitreiking in Cannes, op een of andere veel te chique receptie. Ik mocht maar één persoon meenemen, en ik koos mijn broer, die deze foto nam.Michael Moore werd door zijn medewerkers van een Griekse cameraploeg weggetrokken om met mij te praten. Hij feliciteerde me met mijn prijs, en hij zei dat hij het heel moedig vond wat ik gestameld had. Zijn vrouw had blijkbaar gezegd: ‘Thank God we’re not alone.’ Misschien was dat wel het mooiste moment van het hele festival.’
‘Ik ben een schriftjesmens. Ik heb altijd wel een schriftje op zak waarin ik vanalles krabbel. Zoals dit hier, waar ik de eerste aanzet voor Flatlife in tekende. Zoek de tien verschillen met het resultaat.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier