Nu mogen we nog gewoon Rob zeggen, binnenkort is het minstens ‘sire’ en voluit ‘Zijne Majesteit Koning Rob I van Robland’. In zijn eerste programma sinds zijn overstap naar VTM stampt Rob Vanoudenhoven meteen zijn eigen koninkrijk uitde grond, en dat gebeurt niet zonder slag of stoot. ‘Ik ben al acht kilo vermagerd, en de reeks is nog niet eens begonnen.’

Zoals de meiden van Seduced enkele jaren geleden al wisten te vertellen: it’s good to be the king. Bij Woestijnvis was Rob Vanoudenhoven het naar eigen zeggen beu om altijd maar op de reservebank te zitten: hij trok daarom in de zomer van vorig jaar naar VTM en zie, daar mag hij al meteen de scepter zwaaien. Deze week start de tv-maker met Robland, een nieuwe reeks waarin hij een eigen land sticht, met zichzelf aan het hoofd. Acht weken lang gaat hij op zoek naar een grondgebied, een hymne, een grondwet, bevolking, enzovoort, om daarna te gaan aankloppen bij de Verenigde Naties in New York met de vraag Robland te erkennen als onafhankelijke natie.

Robland is geïnspireerd – ‘noem het alsjeblieft geen remake’, aldus Vanoudenhoven – op How To Start Your Own Country, een serie die eind vorig jaar te zien was op BBC en waarin het duo auteurs/komieken Danny Wallace en Dave Gorman probeerden om met hun land ‘Lovely’ in de boeken van de VN te komen. Zij faalden in de opdracht, maar Vanoudenhoven heeft er goede moed in dat hij wél zal slagen. Al is het voor hem wellicht even belangrijk dat hij ook die andere opdracht tot een goed einde brengt: een groot deel van het publiek van De XII Werken, Via Vanoudenhoven of Het Rob Rapport naar de commerciële zender lokken.

‘De eerste aflevering voelt aan als een tocht naar de slachtbank’, zei je onlangs in ‘Focus Knack’. That’s the spirit, Rob!

Rob Vanoudenhoven: Oké, dat was een beetje overdreven uitgedrukt. Maar het ís ook zo dat alle ogen op mij gericht zijn. Ik hoor de mensen denken: ha, ha, zijn eerste programma op VTM, we zullen eens zien! (zucht) Ik kan alleen maar zeggen dat ik mij enorm geamuseerd heb en content ben met het resultaat. En dat is het belangrijkste. Zolang ik het gevoel heb dat ik een programma over twintig jaar aan mijn kinderen kan tonen zonder dat ik me hoef

te schamen, ben ik al blij.

Relativeer je de druk nu niet een beetje té veel?

Vanoudenhoven: Het gaat met hoogtes en laagtes. Soms kruip ik ’s avonds in bed en denk ik: ik heb me geamuseerd, al de rest kan mij gestolen worden. Maar ’s anderendaags zegt er dan iemand: ‘Ik ben benieuwd hoor!’, en mijn maag slaat in een knoop.

Toen je nog publieksopwarmer was, stierf je ook van de zenuwen voor je op moest. Heb je de druk niet gewoon nodig?

Vanoudenhoven: Ja. Het klinkt contradictorisch, maar druk stimuleert mij ook. Die eerste maanden bij VTM heb ik echt gedacht: Shit, wat heb ik nu gedaan? Maar dat maakt het net interessant: dat je van nul moet beginnen. Soms heb je een peper in je gat nodig.

Stany Crets en Peter Van den Begin zeiden me dat niemand hen de overstap naar de VRT had afgeraden. Ik kan me voorstellen dat dat bij jou anders was?

Vanoudenhoven: Eigenlijk niet. Ik dacht dat veel mensen me zot zouden verklaren, maar blijkbaar kennen ze me beter dan ik dacht.

Hoe bedoel je?

Vanoudenhoven: Het was een typische stap voor mij. Voor ik bij Woestijnvis begon, had ik nooit langer dan twee jaar op dezelfde plaats gewerkt. Na een tijdje heb ik het wel gezien en wil ik iets nieuws. Dat was ook zo bij Woestijnvis: ik zat daar al een tijdje zonder programma en daarom ben ik naar VTM gegaan. De meeste mensen vonden dat verstandig. ‘Den Uytterhoeven’ trouwens ook. Mark was de eerste die ik gebeld heb: hij zei zelfs dat hij het al een tijdje verwacht had.

Heb je Uytterhoeven niet gemist? Omdat je aan hem altijd je filmpjes kon voorleggen?

Vanoudenhoven: Nu je het zegt: eigenlijk niet. Ik heb nog altijd een klankbord van vrienden aan wie ik dingen laat zien, om te testen of ze wel grappig genoeg zijn. Dat betekent niet dat ik de VRT of Woestijnvis niet mis hé. Want ik mis al die mensen met wie ik daar gewerkt heb. Soms hard.

Wat vinden ze er bij Woestijnvis van dat je nu pal tegenover ‘De Pappenheimers’ staat?

Vanoudenhoven:(zucht) In de krant sprak men al van een ‘Clash der Titanen’. Mannekes, we zijn nog altijd over een tv-programma bezig hé? Ik heb daarnet nog Erik (Van Looy) aan de lijn gehad. Wij hebben niet het gevoel dat we nu concurrenten zijn, omdat zoiets boven ons hoofd beslist wordt. Er is even sprake van geweest om Robland niet op zondag uit te zenden, maar dat ging niet. Het is een echt zondagavondprogramma.

En je mag meteen de zondag heroveren voor VTM.

Vanoudenhoven: Ik heb er zopas nog over gesproken met de bazen en zij denken niet in die termen. Echt waar. Voor mij is het het belangrijkste dat de mensen die kijken het goed vinden. Oké, als het er maar 200.000 zijn, zal ik geen gat in de lucht springen, maar met 800.000 zal ik al heel blij zijn.

Enkele maanden geleden klaagde Aimé Van Hecke nog dat de VRT dringend nood heeft aan een show op zondagavond en dat Woestijnvis uit zijn pijp moest komen. Jij trekt naar VTM en maakt dáár een zondagavondshow.

Vanoudenhoven: Van Hecke heeft natuurlijk een punt: er is een gat. Maar het probleem is dat iedereen bij Woestijnvis een dagje ouder wordt, zijn eigen ding wil doen en daardoor vaak programma’s maakt die niet per se op zondagavond passen. Toen ik nog bij Woestijnvis zat, was ik bezig met een paar ideeën, maar daar zat ook niets tussen voor op zondag. Ik wou alle druk die met een zondagavondprogramma gepaard gaat liever een tijdje vermijden. Maar toen ik naar VTM overstapte, bleek dat Eyeworks de rechten had gekocht op How To Start Your Own Country. Ik ben al lang een fan van de programma’s van Danny Wallace en Dave Gorman, al van in de tijd van The Dave Gorman Collection. Bij Woestijnvis zeiden ze me toen ook al dat dat iets voor mij was. Ik bedoel: in The Dave Gorman Collection gaan ze op zoek naar 52 mensen die Dave Gorman heten. Dat had even goed een opdracht kunnen zijn in De XII Werken hé? Hetzelfde met ‘Sticht je eigen land’. Dus toen Eyeworks met dat voorstel naar mij kwam, moest ik niet lang nadenken. Dit is mij op het lijf geschreven.

Wat spreekt je zo aan in hun programma’s?

Vanoudenhoven: Hoe simpel ze zijn. Je eigen land beginnen, dat is zo eenvoudig dat het geniaal wordt. Als ik zoiets hoor, dan denk ik: verdomme, waarom ben ik daar niet opgekomen? Ik had hetzelfde met dat boek van Gerrit Komrij, Kakafonie. Waarom heb ik dat niet eerst gedaan? Want ik ben ook al lang bezig met dat onderwerp.

Het lijkt me iets gemakkelijker om een boek te maken over stront dan een tv-show.

Vanoudenhoven: Misschien, maar het idee dat erachter zit, spreekt me aan. Stront maakt mensen gelijk.

Als mensen vol bewondering naar mij toekomen omdat ik voor tv werk, dan zeg ik vaak: ‘Ik moet ook nog kaka en pipi doen hoor!’ Verzamel jij ook alles wat met de stoelgang te maken heeft?

Vanoudenhoven: Nee, zo erg is het niet. Ik ben wel ooit naar een tentoonstelling gegaan in Nederland, Poepgoed, over de geschiedenis van het toilet. Ik vond dat zo geweldig dat de affiche nog altijd bij mij thuis hangt.

Ondertussen heb je Danny Wallace ontmoet. Hoe viel dat mee?

Vanoudenhoven: Het klikte direct. Ik was een beetje zenuwachtig omdat ik dacht dat hij zou zeggen: ‘Zie eens, die onnozele Belg met zijn brilleke gaat ook een land stichten.’ Maar dat was helemaal niet zo. Integendeel, hij was blij dat hij eindelijk iemand had om mee te praten, als twee koningen onder elkaar (lacht).

Hij is er niet in geslaagd om erkend te worden…

Vanoudenhoven:… maar het was wel echt kantje boord. We were so close, zei hij. Voor ons is dat een voordeel: wij kunnen uit zijn fouten leren, waardoor de kans dat het ons wel lukt een stuk groter wordt.

En je krijgt de hulp van enkele Ministers van Staat!

Vanoudenhoven: Ja, dat is toevallig gegroeid. Steve Stevaert vroeg me op een dag waar ik mee bezig was. Ik legde hem het concept uit en hij moest heel hard lachen: ‘Allez, ik ben benieuwd, dat wil ik wel eens zien.’ Dus dacht ik: waarom nodig ik niet een paar politici uit in de studio, die dan commentaar geven bij de manier waarop ik het aanpak?

‘Robland’ draait in tegenstelling tot bijvoorbeeld ‘Het Rob Rapport’ weer helemaal rond jouw persoontje. Ik dacht dat je het na ‘De XII Werken’ wel een beetje gezien had.

Vanoudenhoven: Ik ben ook niet op zoek naar een hype. Ik wil gewoon op een plezante manier mijn verhaal vertellen. Mijn eerste zorg is een goed dossier te maken waarmee ik naar de VN kan, zodat ze mij daar niet vierkant uitlachen.

Maar de kans bestaat dat je binnenkort overal wordt aangesproken als ‘Koning Rob’.

Vanoudenhoven:(zucht) Ja, zoals met De XII Werken. Dat gebeurt nu nog hé. Als ik aan de parkeermeter sta, is er altijd wel iemand die zegt: ‘Is dat uw dertiende werk, ja?’ Het is mijn lot. Ik kom eigenlijk niet zo veel meer buiten. Niet dat ik een kluizenaar ben, maar ik zit veel thuis, in mijn tuin. Als ik met mijn familie weg ga, dan is dat meestal meteen naar het buitenland, Frankrijk of Nederland bijvoorbeeld. En dan nog kan dat soms tegenvallen. Ik ben een tijdje geleden met mijn vriendin voor vier dagen naar Barcelona gegaan. Zat ik wel niet met supporters van basketbalclub Okapi Aalst op het vliegtuig! Twintig man die allemaal met hun camera op twee centimeter van mijn neus stonden! In Barcelona zelf ben ik ze daarna nog twee keer tegengekomen. ‘Wij gaan ginder iets eten. Waar gaan jullie naartoe?’ ‘Wel, wij gingen eigenlijk nét de andere kant op.’ (lacht)

Je doet ook mee in alle reclamespotjes tijdens de uitzending van ‘Robland’. Neem je niet iets te veel hooi op je vork?

Vanoudenhoven: Ja, maar nu is het te laat (lacht).

Na de tweede reeks van ‘De XII Werken’ was je 15 kilo kwijt. Gaat dat record eraan?

Vanoudenhoven: Nu is er al acht kilo weg, en Robland is nog niet begonnen. Ik denk dat ik onbewust op zoek ga naar manieren om mijn grenzen te verleggen. Zodat ik niet anders kan dan erin te vliegen. Als ik met een reeks bezig ben, is het alsof de wereld stopt. Na een paar weken kom ik dan massa’s facturen tegen die ik vergeten ben te betalen. Onlangs las ik in een tijdschrift de beschrijving van een perfectionist. Ze somden een paar kenmerken op en ik dacht: shit, ik doe net hetzelfde.

Sinds je overstap heb ik je nog maar zelden in andere VTM-programma’s gezien. Ook door tijdsgebrek?

Vanoudenhoven: Ja. Ik kon meedoen aan Het Verstand van Vlaanderen, maar daar had ik gewoon geen tijd voor. Eerst moet dit programma af en dan zien we wel. Ze hebben me nu wel gevraagd voor het tweede seizoen van Sterren Op De Dansvloer, maar ik weet het toch niet.

Je zou een rolmodel zijn voor alle stuntels.

Vanoudenhoven: Dat wel, maar al dat trainen en dansen, dat zie ik toch niet zitten. Dansen interesséért mij ook niet. Bovendien: het gaat de mannen toch echt niet af hé? De vrouwen in Sterren op de Dansvloer waren geweldig, vooral Dina Tersago. De mannen waren niet slecht, maar je zag toch zo het verschil. Dan denk ik: neen, laat dit maar aan mij voorbijgaan.

Nog iets over ‘Robland’. In Lovely, het land van Danny Wallace, gold er maar één wet: ‘Be good’. Hoe zit dat bij jou?

Vanoudenhoven: Als je de kans krijgt om een nieuw land te beginnen, dan maak je maar beter dat het er goed toeven is hé. Robland zal gezellig zijn of het zal niet zijn.

En ook verdraagzaam? Ik las op de website van het Vlaams Belang dat jij onlangs op een feestje ruzie hebt gemaakt met Marie-Rose Morel?

Vanoudenhoven: Correctie: ik heb een discussie gehad. Of neen, eigenlijk begon zij gewoon het Vlaams Blok te promoten en heb ik mij omgedraaid. Achteraf hoorde ik dat er op de website van het Blok een stukje over stond vol met dingen die ik niet gezegd heb. (Volgens de site zou Vanoudenhoven Morel hebben uitgescholden voor ‘domste mens van de wereld’; nvdr. )

Vergis ik me of doe jij zelden politieke uitspraken?

Vanoudenhoven: Nooit echt expliciet, wel tussen de lijnen door. Met dit programma heb ik ook een aantal dingen bijgeleerd, bijvoorbeeld over het koningshuis. Ik heb daar niets op tegen, integendeel: ik vind het koningshuis net een van de weinige dingen die ons land samenhouden. Misschien ben ik nu naïef, maar waarom zou België per se in tweeën moeten worden gesplitst? Nu hebben we én een kust én heuvels. Maar dat heeft natuurlijk ook te maken met mijn achtergrond.

Je vader was Franstalig, je moeder Nederlandstalig.

Vanoudenhoven: Ja, ik ben tweetalig opgevoed. Ik heb nu zelf geen familie meer in Wallonië maar ik kan me toch indenken dat er nog mensen zijn met familie in beide landsdelen. Moeten die dan binnenkort een grens oversteken om elkaar te zien? Heel die discussie over de splitsing van België heeft ook met de tijdsgeest te maken, de algemene onverdraagzaamheid vandaag de dag. Dus ja: ik ben een royalist. Je moet het maar willen doen. Ik ben ook een grote fan van koning Albert, ik vind dat een geweldige mens. Daarom ook dat ik Robland heb gemaakt: ik zou hem heel graag eens ontmoeten, als twee koningen samen.

Doe hem de groeten!

EXTRA OP WWW.FOCUSKNACK.BE

‘ik ben de meest onzekere mens op aarde.’ interview met rob vanoudenhoven.

ROBLAND

VANAF 9/4 – 20.45 VTM

Door Stefaan Werbrouck FOTO’s CHARLIE DE KEERSMAECKER