Prince is terug, met een nieuwe plaat en een nieuw geloof. Natuurlijk is hij veranderd, maar hij is nog altijd hét. Door Lorraine Ali
© Newsweek. Vertaling en bewerking: Karel Degraeve
Terwijl een technicus een laatste keer de klank van zijn kenmerkende purperen gitaar controleert, groeit het ongeduld bij de artiest die vroeger bekendstond als The Artist Formerly Known as Prince. De zanger trekt de lange mouwen van zijn witte bloes recht, strijkt zijn sik glad, friemelt aan zijn diamanten oorhangertje en slaat zijn hielen tegen het beton van de sportarena van Reno, Nevada. Dan leunt hij voorover en fluistert iets in mijn oor. ‘Ik geef je 20 dollar als je tijdens het concert Freebird! roept’, zegt hij. Hij geeft me een por in mijn zij. ‘Komaan! 25 dollar als je giert ‘Skynyrd, man!’
Precies twintig jaar geleden bracht hij Purple Rain uit. Met zijn sexy funk domineerde hij een decennium lang de hitlijsten. Tot hij in 1993 het gevecht aanging met zijn platenlabel. Hij had 450 songs op band staan waarvan hij vond dat de wereld ze wou horen, zij vonden dat die overvloed nergens goed voor was. Prince verbrak zijn contract en herwon zijn artistieke vrijheid. Hij trok zich terug in zijn gouden kooi in Paisley Park, iets buiten Minneapolis, en overrompelde zijn fans met hopen nieuw materiaal via zijn website NPGmusicclub.com. Nu, tien jaar later, breekt hij met zijn kluizenaarsbestaan. De afgelopen maand liet hij zich vereeuwigen in de Rock and Roll Hall of Fame, maakte hij een opgemerkt optreden met Beyoncé tijdens de Grammys en kondigde hij een nieuwe tournee en een nieuw album aan. Geen wonder dat de zenuwen gespannen staan, maar om daarom de vergelijking op te zoeken met Lynyrd Skynyrd, de band die al jaren rondtourt met steeds dezelfde nummers? ‘Het is mijn ergste nachtmerrie’, lacht hij.
U maakt het me niet gemakkelijk. Waarom mag ik geen bandopnemer gebruiken tijdens dit interview?
Prince: Omdat ik niet van de klank van mijn stem houd. ( Prince heeft ook alle telefonische interviews geweigerd, naar eigen zeggen omdat hij niet wil dat zijn stem opgenomen wordt door iemand anders, nvdr. )
U was meer dan een decennium uit de spotlights. Hebt u het gevoel iets gemist te hebben?
Prince: Mensen die denken dat ik iets gemist heb, hebben het verkeerd voor. Ik weet dat men zei dat ik gek geworden was toen ik besloot om mijn naam te veranderen in The Artist Formerly Known As Prince. Recensenten maakten voortdurend grappen over mij. Maar ik wist dat ik vandaag zou staan waar ik sta, met het gevoel alsof elk nieuw album mijn eerste is.
Tien jaar lang stelde u uw muziek enkel nog beschikbaar via uw website, ‘Musicology’ ligt nu gewoon in de muziekhandel. Gaat u zo niet terug naar af?
Prince: Ik vind van niet. Ik wil alleen meer mensen bereiken met mijn muziek. En met mijn nieuwe boodschap. ( Prince is sinds vier jaar lid van de Getuigen van Jehova en spreekt te pas maar vooral te onpas over God en de bijbel, nvdr. )
Is uw strijd met de muziekindustrie dan gestreden?
Prince: Neen, met elke nieuwe abonnee op mijn site stijgt mijn trots. Het Systeem, de Machine ( zijn terminologie voor de platenindustrie, nvdr. ) is uitgebouwd door gangsters. Let op het jargon! Het woord ‘hits’ alleen al!
Zijn het niet die hits waar uw fans op zitten te wachten tijdens uw optredens?
Prince: In mijn ergste nachtmerries zie ik mezelf mijn catalogus platspelen in achterafzaaltjes voor vijftigplussers met brandende aanstekers. Natuurlijk zal ik een aantal van mijn oude hits brengen. Purple Rain en Little Red Corvette zullen hier en daar op de playlist staan, maar ik gebruik die oude Prince om de nieuwe te introduceren. ( Tijdens een van zijn voorbije stadionshows opende Prince zijn bisronde met ‘Purple Rain’. Aan de originele tekst voegde hij een extra vers toe: ‘Say you can’t make up your mind? / I think you better close it and open up the bible’, nvdr. )
Net zoals ik sommige woorden niet meer in mijn mond neem, zal ik een aantal songs ook niet meer spelen. Ze passen niet meer bij mij. Ik ben mijn eigen oude ik ondertussen voorbijgesneld, ik wil hem nu niet weer achternahollen. Ik wil vooruit blijven kijken.
Fans die een ticket boeken voor een van uw shows krijgen gratis een exemplaar van ‘Musicology’. Slim.
Prince: Handig, hè! Zo word ik nummer een in de charts nog voor de cd in de winkel ligt. Dat zal Norah Jones eindelijk nog eens een reden geven om zich zorgen te maken.
Hoe staat u tegenover de huidige popcultuur?
Prince: ( blaast, speelt met de enige ring aan zijn vingers, een zilveren huwelijksring, nvdr. ) We worden overstelpt met vunzige videoclips. Destijds was Dynasty het meest sexy programma op tv – als je dat nu herbekijkt, lijkt het wel alsof je naar The Brady Bunch zit te gapen ( een brave serie uit het begin van de jaren zeventig over een doordeweekse Amerikaanse familie, nvdr.). Mijn song Darling Nikki werd als pornografisch bestempeld omdat ik het woord masturberen durfde te gebruiken. Het is allemaal best grappig als ik er nu aan terugdenk.
Als er een iets is dat Prince de afgelopen tien jaar gemist moet hebben, dan wel de adoratie van zijn fans. Tijdens de show later die avond krijgt hij een staande ovatie voor een akoestische versie van Little Red Corvette. Overweldigd door zoveel applaus zet hij zich op een kruk in het midden van het podium en begint te wenen. Het publiek, een mix van oudere r&b-fans, punk rockers, hiphopjongeren en doordeweekse moeders, zingt de song voor hem verder, tot hij zijn emoties weer de baas is. Hij, een slaaf? Zeker! Van het applaus. En neen, niemand scandeerde Freebird.
Lorraine Ali
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier