SELAH VIE!

Leeftijd: 21. Aantal uitgebrachte platen: nul. Aantal vermeldingen in de pers: 556, and counting. En dan vergeten we nog haar MIA voor de beste vrouwelijke soloartiest, haar samenwerking met Cee Lo Green en haar support acts voor Jamie Lidell, Prince et les autres. Aan de vooravond van haar officiële debuut lijkt het broodje van Selah Sue al gebakken. ‘Het geheim? Een oud recept bereid met nieuwe middelen.’

Maart 2008, Café Commerce, Leuven. Aan een tafeltje bij het raam zitten drie klanten discreet te praten. Eén van hen is Werner Dewachter, labelbaas van Petrol en eigenaar van boekingskantoor Busker. Daarnaast: Christof Cocquyt, co-oprichter van artiestenbureau Gentle Management, manager van Gabriel Rios en geloofd en geprezen als de man die Soulwax naar de wereldtop loodste. Tegenover hem zit een tenger meisje met wie hij die krachttoer maar wat graag wil overdoen.

Cocquyt heeft haar slechts enkele dagen voordien voor het eerst horen zingen in de Capitole in Gent. Stom toeval, eigenlijk. ‘We hadden met Gentle Management een swap deal geregeld tussen Milow en Racoon, een van onze Nederlandse bands. Racoon zou het voorprogramma van Milow spelen tijdens het Vlaamse deel van hun tour, Milow zou op zijn beurt de support van Racoon verzorgen tijdens het Hollandse deel. Op de première sta ik vóór de set van Racoon nog wat te drinken in de foyer wanneer ik plots een fenomenale stem uit de zaal hoor komen. Een extra voorprogramma, zo blijkt. Ik sta aan de grond genageld: ik heb zelden zo’n indrukwekkende stem gehoord.’

Die stem komt uit de keel van Selah Sue, née Sanne Putseys, een achttienjarig meisje uit Leefdaal dat pas drie jaar eerder haar tutu van de balletschool voor een akoestische gitaar heeft ingeruild en zichzelf muziek heeft leren spelen met de Unplugged-cd van Lauryn Hill. Jonathan ‘Milow’ Vandenbroeck ontdekte haar tijdens een Open Mic-avond in Het Depot in Leuven en wierp zich op als mentor en adviseur. Hij raadde haar af om in te gaan op het platencontract dat haar onder de neus geschoven werd en nam haar mee op tournee.

‘Dat platencontract níét tekenen, was de beste keuze die ze kon maken. Een onervaren, jonge artiest kan door een platenfirma alleen maar worden opgebrand.’ Christof Cocquyt heeft een heel ander scenario in gedachten, dat hij die avond in Café Commerce toelicht en dat Sanne Putseys onmiddellijk charmeert. ‘Ze zei haast meteen dat ze wilde samenwerken. ‘Moet je daar niet eerst over nadenken?’ vroeg ik haar. ‘Of er op z’n minst met je ouders over praten?’ Maar haar buikgevoel zei dat het goed zat, en intussen weet ik: Sannes intuïtie laat haar zelden in de steek. (Lacht)‘

Christof Cocquyt wordt haar manager, Werner Dewachter haar liveagent. Een muzikaal dream team is geboren.

TOILET TOURS

Drie jaar later heeft Selah Sue onderdak gevonden bij dezelfde platenfirma als Charlotte Gainsbourg, worden haar promofoto’s verzorgd door de fotograaf van Madonna, prijkt ze op de covers van zowel Joepie als de cultuurbijlages van de kwaliteitskranten, en grist ze voor de neus van Natalia en Trixie Whitley de MIA voor beste vrouwelijke soloartiest weg.

Watskeburt? Selah Sue heeft keihard gewerkt, datskeburt! ‘Het eerste jaar heb ik Sanne vooral gestimuleerd om haar repertoire uit te breiden’, aldus Cocquyt. ‘Een fantastische stem had ze al, gitaar spelen kon ze ook, maar een carrière bouw je in de eerste plaats op songs.’ En op toeval. ‘Natuurlijk hebben we ook een paar meevallers gehad. Cruciaal was bijvoorbeeld dat Sanne in september 2008 door de AB werd gekozen als artist-in-residence. Een jaar lang in de AB geprogrammeerd worden als support act: dat is van onschatbare waarde.’ Na het voorprogramma van The Dø volgen support slots voor Novastar, Keziah Jones en Jamie Lidell.

Nog belangrijker is dat Selah Sue een jaar lang gratis gebruik mag maken van de opnamefaciliteiten van de AB. ‘De opnames van haar eerste show met The Dø waren meteen een hit op het internet’, herinnert Cocquyt zich. Maar ook de ep Black Part Love, opgenomen in de AB en integraal op haar MySpace gezet, creëert meteen een buzz. ‘Eigenlijk was die ep vooral bedoeld als een visitekaartje dat we bij potentiële platenfirma’s konden afgeven, maar zover is het nooit gekomen. Black Part Love stond nog niet goed en wel online of we werden bedólven onder de aanbiedingen.’

Liefst vijftien platenfirma’s stellen Selah Sue een contract voor – onder meer hiphoplabel Def Jam en majors EMI en Universal dingen naar haar hand – maar uiteindelijk valt de keuze op Because, een Franse independent met onder meer Justice, Charlotte Gainsbourg en Klaxons in zijn portefeuille. Een deal die deuren opent. Naar een internationale release bijvoorbeeld. Naar een wijdvertakte A&R-structuur die tot in L.A. reikt. En naar topproducers als T-Pain, Dr. Luke en Sly & Robbie – producers die hun sporen verdienden bij onder meer Kanye West, Grace Jones, Serge Gainsbourg en Britney Spears, maar die Selah Sue stuk voor stuk wandelen stuurt.

‘Weer dat buikgevoel’, lacht Cocquyt. ‘Als ze het niet voelt, dan doet ze het niet. Maar het omgekeerde gaat ook op: als ze ergens haar zinnen op heeft gezet, dan gáát ze ervoor.’ En Selah Sue mikt hoog, héél hoog. Door een half jaar vóór de release van haar debuut het hoofdpodium van Pukkelpop op te eisen, bijvoorbeeld. Door op het aanbod van Prince om zijn voorprogramma te verzorgen in Het Sportpaleis doodleuk ‘ja’ te zeggen. Of door niemand minder dan Cee Lo Green, de zingende helft van Gnarls Barkley en een van de hotste soulartiesten van het moment, boudweg om een guest vocal voor haar plaat te vragen en uiteindelijk ook als guest vocalist op die van hém te belanden. ‘Onderschat dat niet’, weet Cocquyt. ‘Met Cee Lo Green in contact komen, is misschien een kwestie van netwerken en lobbyen. Maar als gastzangeres op zijn plaat figureren, is een zuiver muzikale verdienste. Voor de weerklank van haar naam moest hij haar niet op zijn cd zetten – in Amerika is ze voorlopig totaal onbekend – maar kennelijk was hij zeer onder de indruk van haar stem.’

‘En dat is de kern van het verhaal’, besluit hij. ‘Als de steile opgang van Selah Sue iets bewijst, dan wel dat je louter op basis van talent ook in deze onzekere tijden nog ver kunt geraken. Want in feite is het businessmodel dat we hanteren behoorlijk old school. Een traditionele platendeal, een sterke A&R-poot, een uitgekiende livestrategie: die formule is even oud als de muziekindustrie zelf. Het recept is dus hetzelfde gebleven, maar de middelen zijn veranderd. In ons geval heeft het internet bijvoorbeeld een versnellend effect gehad.’

Op vier maart verschijnt het titelloze debuut van Selah Sue in heel Europa, met uitzondering van Engeland. ‘Daar zijn de tijden wél veranderd’, aldus Cocquyt. ‘Met Soulwax kreeg ik in Engeland nog voet aan de grond door hardnekkig te blijven optreden, zelfs in de kleinste achterafzaaltjes – nadien ook wel de Toilet Tours genoemd. (Lacht) Dat is financieel niet meer haalbaar. Maar voor Selah Sue lijkt Amerika mij een valabel alternatief. In mijn agenda heb ik de lente van volgend jaar al met potlood aangekruist voor de verovering van de States.’

SELAH SUE

Op 4/3 uit bij Because Music.

DOOR VINCENT BYLOO